Yusuf ile Züleyha"dan...

Bana bir söz vermeni istiyorum

Katranlı mukavvanın üzerine düşen yağmur damlalarına Züleyhanın tepkisi kızgınlıktı şimdi kocası başınınn etini yiyecek, onu. Hiçbir zaman dinlemediğini söyleyecek ve ardından da o korkunç sözler gelecekti

~

böyle olacağını söylemiştim Züleyha.

~

Rüzgar ağaçları sarsıyor, duvarlardaki deliklerden geçerken ıslık sesleri çıkarıyordu. Şimşeğin ışığı kapının altındaki boşluk doldurdu ve hemen ardından o karanlık ses duyuldu. Züleyha fırtına bitene kadar bekleyecekti. Bu bir bahar fırtınasıydı, ani bir öfke

~

Su şimdiden duvarlardan akıyordu ve damlalar yere düşüyordu. Züleyhanın bronşit yeni iyiyleşmişti, üşütme riskini göze alamazdı. Yuuıf bu yüzden her şeye bir laf buluyordu son günlerde. Niyeti iyiydi tabii

~

Asla, züleyha hayatı boyunca asla  öyle bir şey yapmamıştı. Bir gururu vardı ve şimdi taviz verecek değildi

~

"Şimdi güneş var ama bulutlar toplanıyor. Rüzgar geliyor. Dışarı çıkma. Beni dinle kadın"

son cümlesi bardağı taşıran son damla olmuştu

sert adımlarla evden çıktı. Sinirinden yanıma bir şal veya baston almamıştı. Şimdi de hak ettiğini buluyordu, değil mi?

Büyük kapıyı itti ve üzerine yaslandı. Kollarını kasıyor, omuzlarını birbirine yaklaştırıyordu. Ama rüzgar küçük yapının içine giriyordu. Kapı hareket etmiyordu. Züleyha"nın nefesi kesildi, kalbi hızlı atmaya başladı, başı dönüyordu. Arkasını döndü ve bütün gücüyle kapıya yaslandı

Fırtına uğultuyu bir öfke gibiydi. Çatının kenarı kalktı  ve soğuk rüzgar, yağmuru Züleyhanın başından aşağıya döktü. Züleyha çığlık atarak yere çöktü. Bacakları titriyordu. Düşündüğünden daha zayıftı. Çatı bir o yana bir bu yana çarpıyordu. Küçük bina fırtınanın şiddetiyle içinde Züleyha"yla birlikte yıkılıyordu

𝐚𝐚𝐚 𝐠𝐞𝐛𝐞𝐫𝐝𝐢𝐦 𝐬𝐚𝐚𝐭 00:18 𝐚𝐛𝐨𝐨