Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Metatron'un dünyayla rezonansa girmekle ne demek istediğini anlamaya başlıyorum. Otelden ayrılıp yarasa mağarasının güvenliğine döndükten sonra kafamdaki kaosun bir şekilde durduğunu düşündüm ancak ertesi gece daha da kötüleşti.
Asla mümkün olduğunu düşünmediğim bir algı düzeyine ulaştım. Dean ve Cas'in iki kat aşağıda konuştuklarını net bir şekilde duyabiliyorum, sığınağın etrafındaki çam ormanlarının kokusunu alabiliyorum, yakındaki demiryolundan esen rüzgarı yüzümde hissedebiliyorum. Uzun zamandır unutulmuş anıları da her ayrıntısıyla görebiliyorum.
İki yaşımdayken yaptığın Dean ve benim çizimimizi hatırlıyorum. İlk avımda beni neredeyse parçalara ayıracak olan canavarı hatırlıyorum. Bobby'nin tahta bir kutuda sakladığı ve hiçbir koşulda dokunmamıza izin verilmeyen o eski saati hatırlıyorum. Dean'in bir cehennem tazısı tarafından diri diri yenildiğini gördüğümde göğsümde hissettiğim acıyı hatırlıyorum.
Tüm bu kaos hiçbir anlam ifade etmemeliydi ve yine de şimdi her şey çok net, şaşırtıcı, korkutucu ve güzeldi.
