" ဟို....သူတို့ကိုဘယ်မှာထားရမှာလဲ "
ကြောင်ပေါက်လေးနှစ်ကောင်ပိုက်ရင်း အိမ်ထဲဝင်လာတဲ့ ဂျီဆောင်းက အားကစားဖိနပ်ချွတ်လဲနေတဲ့ မင်ဟို့ ကို မရဲတရဲမေးလိုက်တယ်။ မေးခွန်းအတွက် အဖြေကအေးစက်စက်အကြည့်တစ်ချက်ဖြစ်တာကြောင့် ဟန်ဂျီဆောင်းတစ်ယောက်ပါးစပ်သေးသေးလေးကိုအသာပိတ်ရင်း အိမ်ပေါက်ဝမှာပဲရပ်နေလိုက်ရတယ်။ အိမ်ရှင်က ဝင်လာပါလို့မပြောတာကြောင့် သူမဝင်ရဲဘူးလေ။
အီမင်ဟိုက ဘာစကားမှမပြောဘဲ ဖိနပ်ချွတ်လို့ပြီးတာနဲ့ အိမ်တွင်းစီးဖိနပ်ကိုလဲကာ ရေချိုးခန်းထဲကိုဝင်သွားတာကြောင့် ဂျီဆောင်းကသူ့ကိုရပ်ကြည့်နေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သိပ်မကြာပါဘူး အဝတ်လျှော်ဇလုံကြီးကြီးတစ်ခုနဲ့ စောင်တစ်ထည်ယူလာပြီး ကမ်းပေးလိုက်တာမို့ ဂျီဆောင်းက သူ့မျက်စိ ရှေ့ကဇလုံကြီးနဲ့စောင်ကိုတစ်ချက်ကြည့်ပြီး မင်ဟို့ကိုနားမလည်ဟန်ပြန်မော့ကြည့်လာတယ်။ ဟန်ဂျီဆောင်းရဲ့ အူကြောင်ကြောင်မျက်နှာလေးကြောင့် စိတ်ရှုပ်သွားတဲ့ မင်ဟိုက သက်ပြင်းချလိုက်ရင်း စကားကိုလေးကန်စွာပြောလိုက်တယ်။
" ဒီဇလုံက သူတို့အိမ်ပဲ "
သူ့စကားကြောင့် မျက်လုံးပြူးသွားတဲ့ ဂျီဆောင်း ကတစ်ခုခုပြန်ပြောမလို့ပြင်လိုက်ပေမယ့် မင်ဟိုကဦးစွာဖြတ်ပြောလာတယ်။
" ဒါပဲရှိတယ်။ ဒီထဲထည့်ရင်ထည့်ထား မဟုတ်ရင် ခုနကအမှိုက်ပုန်းဘေးမှသွားထားပေါ့ "
ပြောပြီးချင်းမှာပဲ ကျောခိုင်းမလို့လုပ်လိုက်တာကြောင့် ဂျီဆောင်း ကကြောင်လေးနှစ်ကောင်ကို ကြမ်းပြင်ပေါ် ကို ကပျာကယာချလိုက်ပြီး မင်ဟို့လက်ထဲကဇလုံနဲ့စောင်ကိုလျှင်မြန်စွာပဲ ဆွဲယူလိုက်တယ်။လောလောဆယ်တော့ ဇလုံထဲထည့်ကြတာပေါ့ ။နောက်မှ ကြောင်လေးတွေအတွက် အိပ်ယာလေးတစ်ခုဝယ်ပေးရမယ်ဆိုပြီး ဂျီဆောင်းကအခိုင်အမာတွေးလိုက်မိတယ် ။
သူကြောင်လေးနှစ်ကောင်ကို စောင်ခင်းထားတဲ့ဇလုံထဲနေရာချပြီးချိန်မှာ မင်ဟိုက နွားနို့တစ်ပန်းကန်ကိုင်ပြီး အနားရောက်လာတယ်။
" ဒါကိုသူတို့ကိုတိုက်လိုက် ဒီအရွယ်ကပေါင်မုန့်မစားဘူး "
"အာ.... အင်း "
ဂျီဆောင်းက ခေါင်းလေးငြိမ့်ပြီး နွားနို့ပန်းကန်ကိုယူလိုက်တယ် ။ပြီးတော့ သူကကြင်နာစွာနဲ့ပဲ ကြောင်ပေါက်လေးတွေကိုနွားနို့တိုက်နေလေရဲ့။ အီမင်ဟိုကတော့ မလှမ်းမကမ်းနားမှာ ရေသောက်ရင်း တံခါးဘောင်ကိုမှီကာ ဆံပင်အုပ်အုပ်နဲ့သေးသေးကွေးကွေးကောင်လေးကို မမှိတ်မသုန်စိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ ကြောင်လေးတွေကိုပွတ်သပ်ပေးနေတဲ့ လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးတွေ ၊ သဘောတကျပြုံးလိုက်တိုင်း ဖောင်းတက်လာတဲ့ ပါးလုံးလုံးလေးတွေ ၊ အရည်လဲ့နေတဲ့ မျက်လုံးဝိုင်းလေးတွေကို ဘာရယ်မဟုတ်ဘဲ လိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ ခြုံကြည့်လိုက်တော့လည်း ချစ်ဖို့ကောင်းသားပဲ။
ကြောင်လေးတွေကို နို့တိုက်ပြီးတဲ့အခါမှာ ဂျီဆောင်းက တစ်ခုခုကိုသတိရသွားဟန်နဲ့အလန့်တကြားဖြစ်တာကို မင်ဟိုမြင်လိုက်ရတယ်။ ဒါကြောင့် သူက ဒီကောင်လေးဘာဖြစ်တာလဲဆိုပြီး မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်မိတယ်။
" အားးး နောက်ကျနေပြီ နောက်ကျနေပြီ ။ဒီနေ့ အချိန်ပိုအတန်းရှိတာပဲ "
ဂျီဆောင်းက ဖုန်းကိုကပျာကယာထုတ်လိုက်ပြီး နာရီကြည့်ရင်း ပွစိပွစိရေရွတ်ကာ ဆက်ခနဲထရပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူကမလှမ်းမကမ်းမှာရပ်နေတဲ့ မင်ဟို့ကိုလှမ်းကြည့်ရင်း အားတုန့်အားနာဆိုလာတယ်။
" hyung ဒါဆိုကျွန်တော်သွားတော့မယ် အချိန်ပိုအတန်းရှိသေးလို့လေ။ ကျွန်တော်ပြန်လာရင် သူတို့ကိုတစ်ခေါက်လာကြည့်ပါ့မယ်နော် "
"အင်း "
မင်ဟိုက ရေဘူးအဖုံးပိတ်ရင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြီး ပြန်ဖြေလိုက်တဲ့အခါ ကောင်လေးက ခေါင်းငုံ့နှုတ်ဆက်ပြီး ပျာတိပျာယာပဲ ပြေးထွက်သွားတယ်။ ကြည့်ရတာ သူတကယ်နောက်ကျနေပြီထင်ပါ့။
ကောင်လေးထွက်သွားတော့ မင်ဟိုက ကျန်နေခဲ့တဲ့ ဇလုံထဲကကြောင်လေးနှစ်ကောင်ကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်မိလိုက်တယ်။ သေးသေးကွေးကွေးနဲ့ အမွှေးဝါဝါလေးတွေရှိတဲ့ကြောင်ပေါက်လေးနှစ်ကောင်က အစာဝသွားတော့ တစ်ကောင်နဲ့တစ်ကောင်ပူးကပ်ပြီး အိပ်ပျော်နေရှာတယ်။
" ဗိုက်ဝသွားတော့ အိပ်ကြပြီပေါ့ ။ ကောင်းတယ် မင်းတို့ပဲကောင်းတယ် "
စိတ်ကုန်အားလျော့တဲ့လေသံနဲ့အတူ လက်ထဲကရေဘူးကို စားပွဲပေါ်တင်လိုက်ရင်း သူလည်းမနက်စာစားဖို့ပြင်ဆင်ရပါတော့တယ်။
.....................................
#streamရင်းဖတ်ပါ။ ဖိုက်တင်းဟယ်ရာဂျီးးးးးးးး
YOU ARE READING
Happiness
Fanfictionပျင်းစရာကောင်းတဲ့ကျွန်တော့်ဘဝထဲကို ရှဥ့်လေးတစ်ကောင်ရောက်လာခဲ့တယ်။ minsung fanfic #cover လေးက author @Dannik _tj ဒုန်ဒုန်လုပ်ပေးထားတာပါ။
