~ÇAĞRI
Yağmurun altında kız kardeşimi kucaklamış son hızımla koşuyordum, sanki ne kadar çok koşarsam o kadar ailemden uzaklaşıcakmışım gibi...
Neden hayatım bu kadar kötü olmalıydı daha 13 yaşındayım. Kendimi yaşatamazken kız kardeşim Çağla'yı yaşatmaya çalışıyordum. Ailemin bizden bu kadar nefret etme sebebini anlamıyordum. Halen babamın beni aradığını hissedebiliyorum o elindeki kemerle. Daha Çağla 6 yaşında küçük bir kızdı ben ise ergenliğe bile girmiştim. Çağla bu yaşamı hak edicek hiçbir şey yapmadı tek suçu ailesinin pardon ailemizin kötü olmasıydı.
Babamın bana yaptıkları hatta bize yaptıklarından sonra anneminde bize sinsi bir şekilde gülerek bakması dün gibi aklımdaydı. Bu aileye sahip olucak ne yapmıştık? Kendime soru sorarak oyalanmaya gerek yok. Çağla'yı kendimi bizi kurtarmak için elimden geleni yapmalıyım.
*
Sonunda o kadar kaçmanın sonunda terk edilmiş bir kulübe bulmuştum. Artık daha rahattım içeriye 1 döşek atılmıştı oraya hemen elimdeki boş çantayı koydum. Evden öyle bir hızlı çıkmıştım ki boş olan okul çantam dışında elimde hiçbir şeyim yoktu. Çağla'nın ayağında panduf benim ayağımda da öylesine geçirilmiş bir spor ayakkabı vardı. Kazağın üstüne öylesine bir hırka geçirmiştim ve daha yeni fark ediyorum. Neyse Çağla'nın üzerinde ise bir t-shirt ün üstünde sweat vardı. Tam hırkamı Çağla'ya vermek için çıkarırken dışardan ayak sesleri duymamla irkildim ve hızlıcana köşedeki küçük masanın yanına saklandım. Neyse ki tam saklandığım sırada içeri girdiler ama ortaya atılmış döşeğin üstündeki çantayı gördüklerinde bir anda buraya birilerinin geldiğini anladılar ve etrafı aramak için adamlarına emir verdiler. Adamları dışarıyı ararken kardeşimi kucağıma alıp pencereden kaçmaya çalışırken pencerenin arkasında bir çanta vardı. Hemen çantayı kapıp kaçtım. Tek düşüncem kendi çantamı onlara bırakmış olmam ve onların çantasını karşılığında almış olmamdı. Fakat çanta gereğinden fazla ağırdı...
YOU ARE READING
Karanlığın İçinde Bir Işık
Ficção AdolescenteNeden bir aile çocuğuna zarar verir ki...