Het paard sandy

Toch wel

Ik ging naar mijn kamer en dacht nog even na. Ik dacht wat als mijn moeder Sandy niet kan kopen? Dan gaat ze dood dat wou ik echt niet. Ik ging maar rustig slapen en de volgende dag ging ik vanuit school naar die enge boederij. Ik keek naar de lege stal. Ik begon zacht te huilen ik fietste maar naar huis. Maar toen ik thuis was zag ik mijn moeder niet. Er hong een briefje op de deur er stond dat ik naar de manege moest komen. Ik fietste er heen en daar stond ze. Sandy had een hele mooie strik om haar heen. Mijn moeder zij je mag haar hebben als je haar goed verzorgt. Ik beloofde het en liep samen met Sandy naar de stal. Ik ging haar lekker borstelen want het was al laat om haar nog iets te leren. toen ik thuis was zat ik na te denken wat ik de volgende dag ging doen met Sandy. Ik keek even op Facebook en ik zag toen een vrouw die paarden onder het zadel krijgt ik belde haar. Ze nam op en we begonnen een gesprek."hallo spreek ik met mevrouw kremer?." Vroeg ik "ja dat klopt kan ik u ergens mee helpen?" "Ja graag ik heb pas een pony gekocht die nog niet zadel mak is zou u mij kunnen helpen?" "Natuurlijk kan ik dat wanneer beginnen we?" "Morgen als dat kan." "Tuurlijk ik ben er rond 1 uur, doei tot dan." En ze hing op ik ging maar slapen.