"අප්පා... මතකනේ... ගෙදරින් එළියට යන්නත් බෑ, කැපෙන ඒවා මේවා එක්ක සෙල්ලම් කරන්නත් බෑ, මයික්‍රොවේව් එක පැත්තෙ නං යන්න ම එපා, එතකොට ඔයාට කන්න ඕන හැමදෙයක්ම ෆ්‍රිජ් එකේ ඇති, හරිද? තව ඇඳ ළගත් ඔයාට බඩගිනි උනොත් කන්න ඒවා මං තියල ඇති, හරිනෙ?" දැන් තප්පර ගානකට කලින් එයා කොණ්ඩෙ පීර ගත්ත පනාවෙන් ම ජන්ග්කුක්ගෙ කොණ්ඩෙත් පීරන අතරෙ කන්ග්හූන් එයාගෙ අප්පාට උපදෙස් දෙනවා. එයා ඉස්කෝලෙ යන්න යුනිෆෝම් එක පවා ඇද ගෙනයි හිටියෙ.
"තැන්ක් යූ!" ජන්ග්කුක් එයාගෙ ලොකුම බනී හිනාවකුත් එක්ක කියද්දි කන්ග්හූන් ත් එයා එක්ක හිනා උනා.
"යූ ආ වෙල්කම්! ආ තව එකක්"
තවත් අප්පාට දෙන්න උපදෙසක් හදිස්සියෙම මතක් කර ගත්ත කන්ග්හූන් ඩයිනින් ටේබල් එක පැත්තට දුවල, එනකොට උස්සන් ආවෙ පොත් වගයක්.
"ඔයාට කම්මැලි හිතුනොත් එහෙම මේ පොතක් කියවන්නකො, හරිද? මොනව කරත් කමක් නෑ... ඔයා පරිස්සමින් ඉන්න"
එයාගෙ අතේ තිබ්බ පොත් ටික ජන්ග්කුක්ගෙ අතට කන්ගහූන් දෙද්දි ජන්ග්කුක්ගෙ බෝල ඇස් දිලිසෙන්න ගත්තෙ ඒ පාට පාට පුංචි පොත් ටික දැකලා.
මොකෙක් හරි හෝර්න් එකක් උඩ වාඩි වෙලා ඉන්න සද්දෙ ඇහෙද්දිම කන්ග්හූන් දැන ගත්තා එයාට ඉස්කෝලෙ යන්න වෙලාව හරි කියලා.
"එහෙනං හරි අප්පා! මං යනවා, බායි බායි!" එයාගෙ බෑග් එකත් උස්සන් එලියට දුවන්න කලින් කන්ග්හූන් එයාගෙ අප්පගෙ නළලෙන් පෙක් එකක් තිබ්බා.
"කන්ග්හූනී!! පොඩ්ඩක් ඉන්න!!"
හදිස්සියෙම වාඩි වෙලා හිටපු තැනින් නැගිට්ට ජන්ග්කුක්, කන්ග්හූන් ළඟට දුවන් ඇවිත් එයාව තද කරල බදා ගත්තෙ එයාගෙ නළලත් ආදරෙන් ඉබින ගමන්.
හරියටම... මීට අවුරුදු දෙකකට කලින් හිටිය ජන්ග්කුක් කරා වගේම...
"පරිස්සමට ගිහින්, පරිස්සමට ඉදලා ඉක්මනටම එන්න කන්ග්හූනී! අප්පා ලව්ස් යූ!" පුංචි කන්ග්හූන්ගෙ තරමටම පාත් වෙච්ච ජන්ග්කුක් එයාගෙ මූණෙ ඇදිල තිබ්බ ලොකුම ලොකු හිනාවකුත් එක්ක කතා කරා.
YOU ARE READING
ᴡɪʟʟ ʏᴏᴜ ᴍᴀʀʀʏ ᴍʏ ᴀᴘᴘᴀ? // ᴊ.ᴊ.ᴋ. + ᴘ.ᴊ.ᴍ.
Fanfiction✨️ එයාලගෙ අලුත් අසල්වැසියා ගැන ජියෝන් කන්ග්හූන්ගෙ හිත කොච්චර ඇදිල ගියාද කියනව නං... එයාට එයාගෙ අප්පවයි, එයාවයි මැරි කරවන්න හිතුනොත්... ✨️
