Schaduw van Twijfels

part 53.

De taxi stopte naar een kleine tien minuten. De reden waarom we met de taxi gingen, was omdat we anders te veel zouden opvallen voor de fans. Schijnbaar waren de vele fans altijd op de hoogte waar de jongens zich bevonden. De chauffeur parkeerde de taxi op de daarvoor bestemde parkeergelegenheid. Ik voelde hoe Harry mijn hand vast pakte op het moment dat ik wilde gaan uitstappen. Ik keek vragend naar mijn hand en zocht oogcontact met Harry.

‘Waar ging jullie gesprek over.’ Harry keek mij vragend en onderzoekend aan. De jongens konden ons gehele gesprek eigenlijk niet volgen, aangezien Sacha en ik altijd in het Nederlands tegen elkaar spraken onderling.

‘Niks bijzonders.’ Loog ik tegen Harry, terwijl ik probeerde Harry’s onderzoekende ogen te ontwijken.

‘En wat is er bij niks bijzonders zo grappig dan.’ Nog steeds keek Harry mij onderzoekend aan. 

‘Niet zo nieuwsgierig Styles.’ Waarna ik al lachend mijn hoofd schudde. Harry stapte als eerste de taxi uit en hield charmant de deur voor mij open, terwijl Harry zijn hand naar mij uitstak. Dankbaar nam ik zijn hand aan en klom zo behendig mogelijk de taxi uit. Rondom het café hadden zich enkele fans verzamelend. Ik vroeg mezelf af of deze meiden niks beters te doen hadden met het nieuwe jaar dan hier in de kou te staan wachten en een glimp op te vangen van hun tiener idool.

‘Kom.’ Riep Eleanor naar mij en Sacha. Eleanor had schijnbaar geen zin om buiten in de kou te wachten. Sacha en ik volgde Eleanor op de voet naar binnen en hingen onze jassen vervolgens op aan de kapstok. De jongens deelde buiten enkele handtekeningen uit aan de fans die al enige tijd in de kou hadden gestaan. Ik bekeek het café aandachtig. Het was een ouderwets café met gezellige en typische elementen. Het deed me denken aan de kroeg waar ik vroeger elk weekend kwam met Sacha en mijn andere vrienden. Eleanor kwam aangelopen met drie glazen wijn en dankbaar namen ik en Sacha er eentje aan. In het café waren al veel mensen. Allemaal vrienden en weliswaar familie van de jongens en Eleanor. De jongens hadden het café afgehuurd en het was de bedoeling dat iedereen een bijdrage schonk, zodat iedereen ongestoord aan de bar zijn drankjes kon bestellen. Enkele dagen geleden toen ik de bijdrage van mij en Sacha wilde geven nam Zayn het in eerst instantie niet van mij aan.

‘Ik neem geen geld aan van mijn vriendin en haar beste vriendin.’

‘Kom op Zayn. Wij willen ook gewoon netjes een bijdrage leveren.’ Antwoordde ik beledigend. Waarom wilde Zayn het geld niet aannemen? 

‘Dat is echt niet nodig lieverd.’ Hij drukte een kus op mijn wang om mij gerust te stellen.

‘Goed.’ Mompelde ik uiteindelijk, omdat ik geen zin had om in discussie te gaan met Zayn. Op het moment dat Zayn uit de woonkamer was verdwenen had ik vluchtig en onopvallend mogelijk onze bijdrage in zijn portemonnee gedaan. Ik was in ieder geval nu van mijn schuld gevoel af dat Zayn het grootste gedeelte voor mij betaald en of verwend.

Niet veel later stonden de jongens ook in het café. Ze hingen hun jassen netjes op aan de kapstok en verdwenen vervolgens stuk voor stuk naar hun vrienden en familie om hun een gelukkig Nieuwjaar toe te wensen. Ik voelde hoe Zayn zijn vingers verstrengelde in die van mij. Ik keek Zayn aan met een oprechte glimlach. Het voelde telkens weer super goed als hij zijn vingers verstrengelde met die van mij. 

‘Ik wil je aan iemand voorstellen.’ Zayn schonk mij een glimlach en trok mij lichtjes met zich mee. Ik gebaarde naar Sacha en Eleanor dat ik zo terug zou zijn. Ik was benieuwd aan wie Zayn mij wilde voorstellen. Zijn ouders en zusjes? Waarschijnlijk niet. Die ging ik over enkele weken ontmoeten in Bradford. Braaf liep ik achter Zayn aan door de kleine mensen massa niet wetende naar wie Zayn opzoek was. Ik zag hoe Zayn zijn hand uiteindelijk op een schouder neerlegde van een voor mij nog onbekende man. Hij draaide zich in eerste instantie verbaasd om, maar toen hij zag dat het Zayn was die een hand op zijn schouder had gelegd verscheen er op zijn lippen een gemeende glimlach. De onbekende man was een volwassen man van ongeveer mijn vaders leeftijd. Misschien iets jonger, maar veel zou het niet schelen.