Schaduw van Twijfels

part 20.

We zijn inmiddels alweer een week verder. Ik word wakker met een zwaar hoofd en wrijf pijnlijk met mijn handen over. Het was een drukke week geweest op school ik had 3 deadlines die ik moest halen en 2 verslagen die ingeleverd moesten worden. En daarnaast moest ik ook 3 avonden werken in de week. Ik was blij dat ik vandaag een vrije dag had en dat ik kon uitslapen. Ik keek op mijn telefoon die aangaf dat het 11 uur was en ik had een smsje van Zayn. 

-hee love al een beetje bijgekomen van je zware week?-

Ik glimlachte van Zayn’s smsje. Ik heb hem afgelopen week alleen dinsdagavond gezien. We hebben samen een dvd gekeken. Niet zo heel veel bijzonders. De andere dagen was Zayn buiten Londen met de jongens en eigenlijk vond ik dat helemaal niet erg aangezien ik het ontzettend druk had met school.  Ik legde mijn telefoon op mijn nachtkastje neer en ik staarde naar het plafond. En ik voelde hoe mijn maag zich omkeerde. Ik trok mijn benen langzaam naar mij toe en legde mijn handen op mijn buik. Vandaag was het precies een jaar geleden. Ik kan het mijzelf nog zo goed herinneren het leek wel gisteren. Ik had mijzelf voorgenomen om vandaag samen met Noah bloemen te gaan kopen en samen naar mama’s graf te gaan om haar te herdenken om te laten blijken dat we haar niet zijn vergeten. Ik kroop uit bed en besloot om een heerlijke verfrissende douche te nemen. Niet veel later stond ik in de hal waar Ik mijn warme schoenen en mijn dikke spijkerjack aandeed. Vervolgens wikkelde ik mijn sjaal om mijn hoofd. Toen ik in de keuken kwam vanmiddag zag ik dat de voorraad levensmiddelen aardig moest worden bijgevuld. Ik had Noah al enkele keren gebeld en gesmst om te vragen of hij mee ging bloemen kopen om die vervolgens bij mama haar graf neer te leggen, maar ik had nog steeds geen enkele reactie gehad wat mij enigszins irriteerde. Op weg naar de supermarkt stak ik een sigaret op en ik bleef maar op mijn telefoon kijken of ik enige reacties had gekregen, maar tevergeefs.

Eenmaal thuis borg ik alle boodschappen op en ik haalde uit een van de keukenkastjes enkele waxine lichtjes. Ik liep naar de side table en ik bekeek de foto van mijn moeder en mij die enkele jaren geleden was gemaakt. Ik stak enkele kaarsjes op en staarde enige tijd naar de foto.

‘i miss you.’ Fluisterde ik zachtjes.

Ik had een lasagne schotel voor twee personen in de oven aangezien ik er wel van uitging dat Noah thuis zou komen voor het avondeten. Ik hoorde voordeur open gaan die vervolgens met een klap weer dicht werd geslagen. Ik schrok van Noah zijn vertoning. Hij had dikke walen onder zijn ogen en zijn ogen zelf waren vuurrood. Hij had een duidelijke kater en zag er beroerd uit. Hij ging zonder iets tegen mij te zeggen aan de keukentafel zitten. Ik dekte de tafel en niet veel later zat ik samen met Noah aan de keukentafel en hij had vrijwel nog geen word tegen mij gesproken.

‘hoe is het?’ probeerde ik om een gesprek met Noah te starten.

‘goed.’ Mompelde Noah kortaf.

‘Jij weet wat voor dag het vandaag is?’

‘Ja, dat weet ik Cam.’ Snauwde mijn broer mij toe en ik keek hem verbaasd aan. Wat is er met Noah aan de hand. Eerste laat hij niks van zichzelf weten en vervolgens valt er geen gesprek met hem aan te knopen. Weer was het enige tijd stil tussen ons.

‘Zullen zometeen naar mama’s graf gaan? Ik heb vanmiddag bloemen gekocht die kunnen we dan samen neerleggen.’ Vroeg ik als tweede poging en nam vervolgens weer een hap van mijn lasagne. Noah liet vork op zijn bord vallen en gaf mij een vernietigende blik.

‘Cam heb jij nou echt niet door dat ik daar geen behoefte aan heb. Ik heb koppijn en heb totaal geen zin om buiten in de kou naar een grafsteen te bewonderen goed?’ siste hij mij toe.

‘Waarom doe jij zo?’ Vroeg ik verbaasd aan Noah.

‘Ik heb geen zin om zielig een potje te huilen bij mama’s graf goed.’ Beet Noah mij toe. Ik keek hem geschrokken aan. Hoorde ik dit nou wel goed?