"မြတ် ဒီကိုလာပါအုံး"
"ဟုတ်"
"မနေ့က မွေးနေ့ကိတ် မခွံကျွေးလိုက်ရလို့....
အစားပြန်ခွံကျွေးမို့...ဟ..."
"မစားချင်ဘူး...မွေးနေ့ကိတ်မှ မဟုတ်တော့တာ..."
"မြတ်....ငါက မင်းဆရာမနော်...
ပြောစကား နားမထောင်ဘူးလား"
"ပြီးရော...ပြီးရော..."
"ဟ...အကျယ်ကြီးဟ...."
"ဟ...."
"သေးနေသေးတယ်...အကျယ်ကြီးဟပါ...ဆိုနေ"
"ဟ ထားတယ်လေ...သူ့ကိုတောင် မျိုလို့ရနေပြီဟာကို"
"မျိုလို့ရပြီလား...ပြကြည့်ပါအုံး..."
"အယ်...တီချယ်...ခရင်တွေ ပေကုန်ပြီ..."
"ပေအောင်ပဲ သုတ်လိုက်တာလေ....
မွေးနေ့မှာ...မွေးနေ့ရှင်ကို စိတ်ဆိုးလို့...
အပြစ်ပေးတာ မှတ်ပလား...."
"အဲ့တာဆို သမီးလည်း ပြန်သုတ်မယ်...
မွေးနေ့ရှင်က ချစ်ရတဲ့ တပည့်ကို...မခေါ်ဘဲ...
ပလစ်ထားလို့ သုတ်တာ..."
"ဟယ်...မြတ်နော်...တို့က ဆရာမလေ...
ကလေးကုလားနဲ့...ပေကုန်ပြီကြည့်အုံး..."
"မြတ်ကျတော့ရော...ကြည့်ပါအုံး...
မျက်နှာမှာ...သူ့လက်ရာတွေ ချည်းပဲ...."
"လာအုံး...အနားကပ်ခဲ့...တိုးတိုးလေးပြောပြမယ်..."
"ဘာပြောဖို့လဲ..."
"တချို့ ကောင်မလေးတွေဆို...
သူ့ ချစ်သူရဲ့ လက်ရာလေးဆိုပြီး..မျက်နှာတောင်
မသစ်ဘဲ...နေကြတာ...သိလား ကလေးမ..."
"တီချယ်နော်..."
"ဘယ် ရည်းစားနာမည်နဲ့ မှား ပြန်ပြီလဲ....
ဒီမှာ...ဒေါ်ခင်ခန့်ခန့်ကိုရှင့်...
'နော်' ဆိုတာ...
နာမည်မှာ တလုံးမှ မပါဘူး...."
"အသက်ကြီးလေ...ပိုကလေးဆန်လေပဲ တီချယ်က
တစ်နေ့ထက် တနေ့ ကလေးဆန်လာလိုက်တာ...
မြတ်ဖြင့်...ladyကြီး လုပ်ပေးရတော့မယ့်ပုံပေါက်နေပြီ...."
"အင်းပါ...စိတ်ဆိုးပြေပြီမလား...
ညနေကျရင် စာ လာသင်တော့နော်...
မနေ့က ပျက်ထားတဲ့ အကြွေးတွေပါ ပြန်သင်ပေးမယ်...ဒီည အဆောင်မှာ လာအိပ်လိုက်..."
YOU ARE READING
အချစ်ဦး တီချယ်
Romanceအဖြူအစိမ်းနယ်မြေမှာပဲ.... အချစ်ဦးကို...စတွေ့ကြစမြဲပါ.... သို့ပေမဲ့... မြတ် ချစ်မိခဲ့တဲ့...အချစ်ဦးက...တီချယ်တဲ့လေ...
