6★

243 31 16
Iloveorangecolor tarafından
Iloveorangecolor tarafından
                                    
                                              Okulda da olay olur mu demeyin hocsm oluyo
--
Çocuklar her zaman ki gibi kahvaltı yapıp, evden çıktılar. 
"İçimde kötü bir his var ya"
"Nasıl bir his bebeğim?"
"Bilmiyorum garip.."
--
"Evet çocuklar hepinize hak ettiğiniz notları verdim" 
Tüm öğrencilerin notlarını açıklayıp, yerine oturdu.
--
Teneffüs zili çalmış, tüm öğrenciler dışarı çıkmıştı. Chamgbin de diğer öğretmenler gibi, öğretmenler odasına gidiyordu. 
"Hey sen! Orada kal"
Arkasını dönmeye çalışmış, ancak kafasına dayalı olan silah ile durmuştu. 
"Ne istiyorsun benden?"
Soğukkanlı bir şekilde konuştu. 
"Kardeşimin intikamını"
"Changbin!"
"Yaklaşma Chris! Bunu kendim halledebilirim"
"Sadece beni bırak lütfen"
"Niye? Sebebini söyle!"
Bu sırada tüm öğretmen, öğrenciler etrafa doluşmuştu. 
"Benim bir özel hayatım var eşim var çocuğum doğacak lütfen"
"Bu yeterli değil"
"Sadece beni serbest bırak ve derdini anlat"
Bu sırada adamın arkasında hazır bekleyen Jisung, önde ise Christopher hazır bekliyordu. Parmakları ile üçe kadar saydı.
1..
2...
3!
Arkadan Jisung adamın elindeki silahı tutmuş, Christopher ise kendini eşinin üstüne siper etmişti. 
Jisung adam ile uğraşır iken bir anda silah ateşlendi. Ateşlenen mermi bir an da Christopher'ın sırtına saplandı. 
"CHRİS!"
"Chris! Dayan!"
Changbin üstünde hâlâ daha siper olan eşine yalvarıyordu. Tam bu sırada okulun güvenlikleri gelip, adamı alıp götürdü. Jisung adamı postalayıp, arkadaşının yanına koştu. 
"Öğretmen arkadaşlarım! Lütfen biriniz ambulansı arasın! Acele edin!!"
"Chris.."
"Changbin.. i-iyi olacağım b-ben"
Gülümsedi. 
"Bırakma kendini Chris!"
"C-chang.. ben i-iyi olana k-kadar bebeğimize iyi b-bak.."
--
Christopher hızla ambulanstan indirilip, ameliyathaneye alındı. 
"Jisung.."
Changbin Jisung'a sarılıp, kafasını göğüsüne koydu. Zordu. İçeride sevdiği canı ile boğuşur iken, onun sakinleşmesi zordu.
"Sakin ol Changbin.."
Burnunu çekti. 
--
Neredeyse iki saat olmuştu. Hâlâ daha bekliyorlardı.
"Jisung.."
"Chang?"
"Midem ağrıyor ağrı kesici var mı sende?"
"Hayır yok cok siddetli mi?"
"Biraz"
"Su var sadece yanımda para bile almadım"
"Off.. Ji evden hem ağrı kesici hem de ikimize kıyafet alır mısın?"
"Tabii alırım Chang"
Jisung hastaneden çıkıp, taksi ile evin yolunu tuttu.
--
Kısa bir süre içinde geri gelip, getirdiklerini verdi. 
"Teşekkürler"
Changbin ağzına ağrı kesici atıp, su ile yuttu.
Daha sonra eşofmanını alıp, tuvalete gitti.
--
Pantolonunu çıkarıp, eşofmanını giydi. Gömleğinin birkaç düğmesini açık bıraktı. Kravatını da çıkarıp, eline aldı. Geri Jisung'un yanına döndü.
Ancak Jisung prada yoktu. Eşyaları dahi yoktu.
Telefonunu alıp, Jisung'u aradı.
"Jisung? Neredesin?"
"Chang Chris'i ameliyathaneden çıkardılar normal odaya alındı bekle yanına geliyorum"
Yüzüne kapanan telefonu kapattı. Yüzüne yayılan gülümseme dünyadaki her şeye bedel idi.
--
Jisung eşliğinde odaya geldi Changbin. 
"Chris.."
Eşine sarıldı. Saçlarını okşayıp, öptü. 
"Chris'im.."
Yandaki sandalyeye oturup, eşinin elini ellerinin arasına aldı. Öpüp, parmakları ile oynadı.
"Ji ne zaman uyanacak?"
"Bilmiyorum Bin"
Başını yatağa yasladı. 
"Umarım çabucak uyanır"


--
HOCAM HOCAM ALDIGIM DERGİDE BİNCHAN AYRAC CIKTI HOCAM