Bir gün evimize kuş alındı. Evet benim kuşum olacaktı,onu ben seviyordum. Onu büyütecek mavi kuşuma yemekler alacaktım. Aynalar,sular koyacaktım yuvasına. Dışarıya çıkaracak,uçuracaktım onu. Çok güzel bakıyordu bana erkek ve yavruydu. Isırınca acıtmıyor, şarkı söyleyince kafasını sallıyordu. Sarı bir kafes aldık ona mutlu olsun diye ama sanki kafesin içinde mutlu değilmiş,özgürlüğüne kavuşmak istiyormuş gibi davranıyordu. Üzülmeye başlamıştım sanki artık. Anne onlar haketmiyorlar kafeste yaşamayı diyip kafesi kırasım geliyordu. Ama bana her zaman destek olan İrem şimdide destek olacaktı. Bana olanları,onların neden kafese koyduğumuzu ve kafese koymazsak öleceklerini söylediğinde mutlu olmuştum. Kendimi bir kahraman,bir hayat kurtarıcısı gibi hissetmiştim işte şimdi mutluydum. Mutluluk nedir biliyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İÇİMDEKİ CENNET
Non-FictionHerkezin içinde bir cennet vardır. Benim amacım bu cenneti ortaya çıkarmak. Bu hikaye genç yaşta kollarının kaldıramayacağı kadar yükü sırtına bir seferde alan çocuğun hikayesidir. Bu benim hikayemdir! Ben ailemin yanında olduğum her dakika zaten iç...
