Bölüm 2

27 3 2
                                    

Gözünü aniden geri çekti ve eve girdi . Bende eve girdim çok sıkıcı geçmişti gün.butun gün evde oturmuş arada annemle sohbet etmiştim. Aysu ' nün numarasını dün almayı unutmuştum. Bu yüzden Aysu ile de konusamiyordum

Emir ise etrafta gorunmuyordu hava iyice kararmisti. Sonra dışarı çıkmaya karar verdim, ve üstümü degistirdim birazda makyaj yaptım

Aslında nereye gittiğimi bilmiyordum sonra sokağın sonuna kadar yürüdüm ve bizim arka sokağa girdim benim pencerem buraya bakıyordu.

Karanlık tı ve kimse yoktu bu yüzden buraya girmemeye karar verdim tam geri donecekken bir el agzimdan tuttu ve kendine doğru çekti ve kulağıma

-Şimdi sesiz oluyoruz prenses dedi.

Korkudan dilim tutulmuştu eli dudağıma gidince onu itmeye calistim ve biraz uzaklastim ve yere düştüm

Gözlerimden yaşlar sel gibi akıyordu o anda arkadan biri çocuğun ensesine vurdu.

Bu oydu Emir ' di hayatımı kurtarmıştı hemen beni yerden kaldırıp kucağına almıştı.

Ben de sanki dilim tutulmuscasina konusamiyordum sadece agizimdan,

Ada : Teşekkür ederim ama lütfen beni eve goturme dedim.

Eve gitmek istemiyordum çünkü az önce ne yasamistim ve şuan Emir ' in kucagindaydim

Çok yorulmustum sonra bir yere geldik depo gibiydi çok karanlıktı beni yavaşça bir koltuğun üstüne bıraktı ve ışıkları açtı

Emir : Eve gitmek istemediginden emin misin ?

Ada : evet ama annemi araman lazım dedim

İlk defa sesini duymuştum telefonuyla anemi aramıştım çok merak etmişti bende arkadasimdayim dedim ama benim burada hiç arkadaşım yoktu .

Annemi zorla Aysulardayim diye ikna ettim.

Emir başka bir odaya gitmişti bana bir kase çorba getirmişti.

- Teşekkür ederim

Dedim fazla samimi değildi hatta hiç degildi sonra kollarımı kavusturdum cunku burası çok soguktu ve üstüm oldukça inceydi .

Emir usudugumu anlamış olacak ki şömineyi yaktı ve koltuğun üstüne battaniye getirdi .

Bacagimin üstünde ufak bir yara vardı ve sızlıyordu fazla belli etmemeye çakıssamda anlamıştı.

Yardım malzemelrini getirip bana pansuman yapmaya başladı bende dayanamayip

Ada: önce beni kurtardın hala da yardım ediyorsun ama sana Teşekkür etmeme bile izin vermiyorsun neden konusmuyorsun

Emir: Pansumanini yaptım şimdi sana rahat bir şeyler getiricem onları giyersin dedi ve gitti ...

Hikayeyi beğendinizmi ?

Eklememi istediginiz bir şey varsa söyleyin.

Oy vermeyi unutmayın

Mahalle DelisiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin