Regina Degli Inferi (Yer Altı Kraliçesi)🖤👑

17-🖤👑

Belki şuan bu bölümü çok hızlı geçtiğini dusunuceksiniz ama hayat bu herşey bir anda oluyor ama hisler acılar hep sizinle kalıyor Damla'yı aslında kendime benzeterek yazdım benim yaşayamadıklarimi damla yaşıyor ve gerçek bir aşk gerçek bir dostluk.
Bu şarkıyı arkaya koydum çünkü bu bölüme en uyumlu şarkı bu olurdu yada Damla'nın yaşadıklarının özeti bile olabilir .
Aslan bu hayata asla gerçek olamayacak bir karakter ama eyer bir gün gerçek olursa bu satırlarda onu bulduğumu ve onu sevdiğimi yazicam büyük ihtimalle.
Sizi çok seviyorum,
İyi okumalar.

"ne bir dakika ne saçmalıyorsun sen Aslan"dedim sinirle beynime kan sıçrıyordu basim dönmeye başladı ilk kez bedenim gucsuzlesiyordu gözüm kararıyordu yere düştüm ve bilincim kapandı.

Aslan'dan;

Damlaya gerçekleri söylediğim zaman bana bağırmaya başladı bir anda yere yığıldı.

Damla'nın sesine Sinan geldi "naptın lan"diye bağırdı Melek girdi odaya "ablaa aç gözünü ablaa uyan abla nolur uyan"dizlerinin üzerine çöktü Damla'nın kafasını kucağına aldı "içeri geç Aslan içeri"dedi Sinan"sen kim oluyorsun pardon bana emir veremezsin"dedim

"Aslan üstünlük taslamanin hiç sırası değil içeri geç ve inişi bekle sonra hayatımızdan defol git"dedi Sinan keşke soylemeseydim,keşke anlatmasaydim,keşke,keşke,keşke ama hayat keşke ler ile devam etmiyor hayatın gerçek hayatın farkına vardım.

Başım dönüyordu duvara tutundum koltuğa kendimi attım başım ağrıyordu sonra bilincim kapanmaya başladı.

Bu ilkti,
Aynı aşkım gibi,
Ayni Damla'ya olan aşkım gibi,
Aynı kardeş acısı gibi,

İlk kez zayıf düşüyordum.

Damla'dan;

Başım çok ağrıyordu beyaz bir hastane odasındaydim oda da tektim yatakta doğruldum ve serumu kolumdan çıkardım,üzerimdeki örtüyü kaldırdım,yataktan kalktım ve dolabı açtım kıyafetlerimi giydim ve kapıya çıktım yerde Aslan duvarı izliyordu beni görünce yüzüme baktı.

"Aslan beni abime götür lütfen hadi gidelim lütfen"yanına çöktüm ve elini tuttum "damla iyi misin niye kalktın dinlenmen lazım"

"Aslan lütfen gotur beni" elini yüzüme koydu "yapamam lütfen afet beni kara gözlüm" dona kaldım sanırım bu bana olan sevgisini hayır aşkını itirafiydi bir an şaşkınlık ile dudağına yapıştım kollarımı boynuna doladım.

Sanırım onu öpüyordum ben Damla Çelik aşılmaz duvarları olan,ben bir adama yenik düşüyordum surlarımı indiriyordum ben Aslan Acar'a aşık olmuştum,bu hayata en son istediğim şey oluyordu ben aşık olmuştum bu yaşıma kadar aşkı hep zayıflık olarak gören ben Aslan ile güçleniyordum.

Aşılamaz, Kırılamaz duvarları olan ben Aslan'a ulaşmak için o duvarları içten kırıyordum.

Elleri hala yuzumdeydi "Damla olmaz"
"Ney olmaz Aslan ne"
"Biz,biz olamayız Damla olamayız"
"Hayır yok öyle bişey bak ben bu hayata ilk kez aşık oldum beni bırakmazsın"
"Kalk gidelim"

Kalktı ve elini uzattı bu dediklerinden sonra ona güvenemezdim.

Koltuğa tutunarak ayağa kalktım ve yürümeye başladım merdivenlerden inerken Sinan karşıma çıktı tam konuşacakken elimle sus işareti yaptım ve yoluma devam ettim kendimi dışarı attım.