Wojownicy nowela. Niepokój Rdzawej Skóry (w trakcie pisania)

Rozdział 2

- Mamo, patrz! – powiedział Buczek po czym przygniótł do ziemi Bambuska. Bambusek daremnie próbował wyślizgnąć się z łapek Buczka. W pewnej chwili do zabawy dołączył Głóg.

- Zabiję Cię, przywódco Klanu Cienia! – krzyczał do Buczka – Wydrapie z Ciebie wszystkie dziewięć żyć!

Rdzawa Skóra patrzyła na swoje kociaki. Po chwili obok niej usadowił się mały, szary kształt.

- Tulipanko – zapytała Rdzawa Skóra – Nie chcesz pobawić się ze swoimi braćmi?

Tulipanka spojrzała na nią.

- Nie.

- Czemu?

- Są dla mnie zbyt brutalni.

Rdzawa Skóra westchnęła.

- No dobrze – odpowiedziała – Możesz posiedzieć ze mną. Ale musisz też się trochę ruszać.

- No przecież jak chodzę, to się ruszam! – powiedziała Tulipanka po czym wstała i zaczęła chodzić – Widzisz?

- Nie o takie ruszanie mi chodziło – miauknęła Rdzawa Skóra – Wiem, że kociaki Cętkowanego Futra są już uczniami, a ty masz samych braci, ale...

- Oj wiem co chcesz powiedzieć! Dlaczego to ja jestem najsłabsza?! – krzyknęła Tulipanka po czym pobiegła do żłobka.

Wiedziałam, że nie wystarczę moim kociakom – pomyślała ponuro Rdzawa Skóra – Może powinnam oddać je komuś innemu?...

Jednak chwilę później podeszli do niej Buczek, Bambusek i Głóg.

- Mamo, widziałaś, jak walczyłem? – zapytał podekscytowany Buczek – Ich było dwóch a i tak wygrałem!

- Nie prawda! – zaprzeczył Głóg – To my wygraliśmy!

- Jesteś tego pewien? – krzyknął do Głoga Buczek po czym rzucił się na niego.

Bambusek przez chwilę się na nich patrzył po czym podszedł jeszcze bliżej do matki i szepnął:

- A kiedy zostaniemy uczniami?

- Spokojnie, Bambusku. – odpowiedziała kotka – Macie dopiero 4 księżyce. Przed Wami jeszcze trochę bycia kociakami.

Bambusek spojrzał na nią smutnie po czym poszedł do żłobka.

Wiedziałam, że jestem okropną matką – myślała Rdzawa Skóra – Co chwilę zawodzę moje kociaki.