1

339 13 0
                                    

"Getir lan buraya onu!"

Bağırmamla daha hızlı koşmaya başlayan mahallenin geri zekalısını kovalamak artık yormuştu. Kendisinin arkasından bakarken koşmanın bir işe yaramayacağını anladım. Evime doğru nefes nefese yürürken tanıdık olan simayı görmezden gelerek yoluma devam etmeye çalıştım.

"Yine mi mama kapları?"

Sesiyle duraksadım ve arkama döndüm. Artık bağırıp çağırmak istiyordum çünkü bu sokakta her hafta mama kabı koymama rağmen küçük çocuklar çalıp duruyordu.

"Ya bak isyan etmeyeceğim şimdi. Konuşmaya başlarsam susmayacağım ölüsünü çıkarırsınız bu çocukların sokaktan!"

Sesli bir şekilde gülmesiyle yüz hatlarım yumuşadı. Kendisiyle aramda özel bir şey yoktu, sadece aynı binada oturuyorduk ve birkaç kez kahve içmişliğimiz vardı. Evine giren çıkan kişi azdı ama benimki kadar az değildi. Bana sadece komagene kuryesi geliyordu zaten.

"Çık bir kahve yapayım sana istersen. Birini öldürmeden sakinleşmen lazım."

Güldüm ve teklifini kabul ettim. Ayağımda terlik, üstümde ayıcıklı pijamam ve başımdaki dağınık topuzla ne kadar kötü görünüyordum bilmiyorum ama sabahın köründe uyanmama yine değmedi, 7. kez hayvanların mamasını çalan elemanı yakalayamadım.

Kendisinin peşinden apartmana çıkarken kendimi rezil etmemek için susmaya karar verdim çünkü konuşursam hiç hoş şeyler söyleyemeyebilirdim.

Evinin kapısını açtı ve önden geçmem için eliyle işaret etti. Seviyorum ben bu herifi ya erkek erkek.

"Sen bu saatte niye uyanmıştın bu arada?"

Sorduğum sorudan sonra kapı çarpma sesi geldi ve biraz fazla sert çarptığı için eliyle özür diler gibi işaret yaptı.

"Antrenman falan, iş güç. Biliyorsun işte. Senin yaptığın başvuru ne oldu bu arada?"

Yaklaşık 3 hafta önce Galatasaray'ın tercümanlığı için başvuru yapmıştım ama hala bir yanıt gelmedi. Kerem'in söylediğine göre bu hafta dönüş yapacaklardı ama ben hiç umutlu değildim.

"Aynı, Cevap yok işte. Şu reddedilme mail'ini almayı sabırsızlıkla bekliyorum artık."

Kıkırdadı ve sağ elini omzuma destek amaçlı koydu.

"Ben inanıyorum senin işi kapacağına. Yaparsan sen yaparsın zaten."

Gülümsedim ve kahvemden bir yudum aldım. Sohbeti sarıyordu sıpamın ama konu yoktu işte. Geçen gün bağırdığın maçı anlat mı diyeyim, Evine gelen arkadaşının neden otistik hareketlerle merdivenleri çıktığını mı sorayım ben bu çocuğa?

Telefonunun çalmasıyla elini omzumdan çekti ve aramayı cevapladı. Konuştuğu kişinin sesi azıcık geliyordu ama anlayamıyordum.

"Efendim Yunus?"

Yunus erkek ismi tamam sıkıntı yok.

"Evet evdeyim."

Yoksa bu merdivenleri garip çıkan çocuk mu?

"Tamam olur, yarım saate ordayım o zaman."

Ekiyor beni. Hayırsız.

"Hadi görüşürüz birazdan."

Görüş tabi görüş.

"Kusura bakma ya Yunus aradı çağırıyor falan, ayıp oldu sana da."

Ayıp yatakta olur aslan parçası.

"Ne ayıbı Kerem saçmalama. Bir sonrakinde bende içeriz kahveyi öyle ödeşiriz."

Lütfen kabul etme ev toplayacak halim yok.

"Tamam anlaştık o zaman. Gel beraber inelim."

Sen nereye koçum ?

"Sen niye.. Haa pardon doğru. Yunus. Aklım gitti ya özür dilerim."

He salak o da evine gelecekti zaten.

"Ne özürü saçmalama."
Kendisinin ayaklanmasıyla beraber kapıya doğru ilerledim. Ben kapıyı açıp çoktan kendimi dışarı atmıştım ve kendisinin gelmesini merdivende bekliyordum. Deri ceketini ve anahtarlarını alıp kapıyı kapattı.

Şimdi deri ceketi giyse de gözümüz erkek görse.

Ben merdiveni inerken arkamdan iniyordu. İkişer ikişer indiğim için evimin kapısına hemen ulaştım.

"Kahve çok güzeldi eline sağlık. Bir dahakine bendeyiz sözünü aldım dimi?"

Gülümsedi ve başını sallayıp konuşmaya başladı.

"Evet, merak etme sözüm söz. Görüşürüz sonra."

"Görüşürüz!"

Evimin kapısını kapatmamla sonunu uzattığım kelimeye pişman oldum. Kimle görüşüyorsun be.

Salona ilerlememle dağınık olmasına alışık olduğum evde göz gezdirdim. Biraz toparlasam iyi olurmuş ama önce kahvaltı yapmam gerekiyordu. Mutfağa gittiğimde tost için malzemeleri çıkardım ve hızlıca yaptım. Tost dediğiniz sucuklu falan güzel olmuyor arkadaşlar bu da ufak bir hatırlatmam olsun size.

Hazır olan yemeğimi alıp balkona doğru ilerledim. Salondan da bilgisayarımı aldım ve balkonumdaki küçük sehpaya koydum. Maillerimi kontrol etmemle ufak bir küfür çıktı ağzımdan.

İş başvurunuz kabul edilmiştir.

İnanmadığım için tekrar okudum ve birkaç kez daha okudum. Rüya değildi.

Galatasaray'ın tercümanlığına kabul edilmiştim.


TAMAM ILK BOLUM ICIN BIRAZ KISA AMA OLSUN BEGENIRSENIZ DEVAM YAZARIM HIKAYE YAZMAK ICIN YENI HESAP ACTIM BU ARADA

TAMAM ILK BOLUM ICIN BIRAZ KISA AMA OLSUN BEGENIRSENIZ DEVAM YAZARIM HIKAYE YAZMAK ICIN YENI HESAP ACTIM BU ARADA

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

yazarjen ilham gelsin diye su sekil yatiyodum valla cok zor ismis tum wattpad yazarlarina sabir diliyorym 🫶🫶

champions | kerem akturkogluHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin