Ağlamaktan kıpkırmızı olmuş gözlerimden akan lanet yaşları sinirle sildim. Ölmek istiyordum, huzurlu olmak istiyordum. Hızla kayalıklara doğru yürüdüm. Bu his inanılmazdı.
Kayalıklara vardığımda karşımdaki kurtarıcıma baktım.
"tek kurtarıcım Deniz..." diye mırıldandım kendi kendime. Gözümden akan son yaşlarıda sildikten sonra kendimi bırakmak için hazırlandım. İşte huzura kavuşuyordum.
Kendimi bıraktığımda bir elin belimden çekmesiyle dengemi kaybettim.
"n.ne yapıyorsun?" dedim titreyen sesimle.
"vazgeçme,ne olursa olsun vazgeçme" sesi çok titrek çıkmıştı. Ağlayacak gibi.
"sen, kimsin?"
"tek kurtarıcın,Deniz." dediğinde gülümsemişti
Duymuştu.
"hadi ama, duymuş olamazsın!" diye mızmızlandığımda içten bir kahkaha attı ve içimde uzun zamandır hissetmediğim kalbim atmaya başladı.
