Bıtch World• (Türkçe)

00

Yorum ve votelarınız benim için çok değerli...

Lanet olası şu dünya berbatlaştıkça yaşamak daha da bir zor oluyor. Açlık, hastalık vb. zorlu mücadele... Üç gündür mideme giren tek şey su oldu. Küçük bir gece konduda yaşıyorum. Gece kondunun bu boğucu havasını içime çektikçe kendimden tiksiniyorum.

Küçük gece kondunun içinde annem ve babam demeye utandığım 2 varlıkla yaşıyorum ve bir de 13 yaşındaki kardeşim Jack. Aslında bir kardeşim daha vardı ama artık bazı piçler yüzünden yok. Gece komdumuzun duvarları her an küçük bir sarsılmada yıkılacakmış gibi görünsede uzun yıllardır bizi koruyan tek varlık.

Diğer kardeşim onun adı Augustus. Annem ve babam demeye utanıyorum dediğim insanlar yüzünden artık hayatta değil. Bu kaltaklar bir kaç aylık karınları doysun diye Augustus'umu öldürdüler. Piçlikte üstlerine yok! Yemek bulmaya çıktıkları gece bir organ mafyasıyla anlaşma yapmış mafya Augustus'un organlarına karşılık 12.000£ teklif etmiş. Hangi vicdanla kabul ettiklerini hiç bir zaman anlayamadığım bir şekilde bu teklifi kabul edip aynı gece Augustus'u onlara teslim etmişler.

Belki şimdi onlara anne ve baba demeye neden utandığımı anlamışsınızdır.

Bu hayatta kalma nedenim sadece kardeşim Jack. Tek amacım onu bu sefillikten kurtarmak. Bunun içinp savaşıyorum. Son 3 yılım var.

18 yaşındaki bir kızın yapabileceği şey okumak. Ve ben bunu başarmak için çalışıyorum. Son 3 yıl daha dayanmam lazım. Lanet olası bu okul o kadar yorucu ki... Kendi hayatım o kadar berbat ki. İkisini bir arada yürütmeye çalışmak insanı çok yoruyor.

18 yaşında olduğuma göre bir işe girmem gerekiyordu. Ben de iş bulmak için yola koyuldum.

Yolda bir sürü iş arayan iş yerleri gördüm. Sadece bir tanesinden yanıt bekliyorum. "Biz seni arayacağız" cümlesi ne boktan bir cümle madem arayacaksın neden ben senin ayağına kadar geliyorum....

Birkaç gün yanıt bekledim ama yanıt gelmedi. O kadar boktan bir hayatım var ki.... Hiç bir şey yolunda gitmiyor. Şu yüzüm bir kere bile gülmedi...

Sefillikten başka bir şey yok bu hayatımda. Bazen sevdiklerinde olsa güvenmemen gerekir. Hayatını ona adarsın ama senin güvenini bir kere sarsınca ona olan güvenin kalmasın istersin ama bu o kadar zordur ki...

Sevdiğin kişi sana her ne yaparsa yapsın sen onu seviyorsun her zamanda sevicekmişsin gibi görünür ama bir gün gelir her şeyden tiksinirsin her şeyden herkesden nefret edersin.

Hayatın sürtüklerle dolar. Hiç arkadaşın kalmaz. Kendinle birlikte yaşamaya devam edersin. Eski kitapları okursun aynı kitabı yine ve yine okursun. Bazen okumaya bile üşenir ondan da nefret edersin içine kapanırsın kapanırsın...

Elinden her şey herkes alınmış gibi hissedersin. Kendinle baş başa kalırsın, her şey üst üste gelir ve patlarsın. Bileklerini kesersin , ölmek istersin. Bu hayatın sana göre olmadığını düşünüp artık bu oyunun bitmesini ve bunlardan kurtulmak istersin ama bu her zaman zor olmuştur. Çünkü arkanda bıraktıkların onlar seni her ne kadar sevmiyor ve değer vermiyor gibi gözükselerde bu hayatta sana en çok değer veren kişiler ailendir. Sana ihtiyacı olan küçük bir kardeşin var düşünsene ser sefil yaşıyor sen yoksun kimse yok. Yol kenarlarında korkmuş gözleri mosmor her yeri yaralı bir çocuk. Kardeşin olmasa bile üzülürsün, acırsın, ağlarsın... Kardeşim benim can parçam.

Hayatımı ona adadım. Onun için yaşıyorum. Her ne kadar da sefillikten , küçümsemelerden bıksamda onun mutluluğu onun yüzündeki bir gülüş için çaba sarfediyorum.

Bu düşüncelerle yaşamak insanı hem üzüyor hem umutlandırıyor. Ben bunu başaracağım. Tek yapmam gereken çalışıp kardeşimi mutlu etmek onun daha çok bu sefillik içinde yaşamasına dayanamam.

Güneşin ışınları gece kondunun içine girmeye başladı. Hemen üzerime okula giderken giydiğim yırtık siyah bir pantalon ve siyah T-shirtümü üzerime geçirdim. Kardeşimin yanına doğru ilerleyip alnına küçük bir öpücük kondurdum o anda kardeşim uyandı.

-Özür dilerim uyandırmak istemezdim.

-Seni seviyorum.

-Bende seni bunu sakın unutma. dedim ve ayakkabılarımı giyip okula doğru yola koyuldum.