SOMBER OF THE NIGHT SKY

PROLOGUE

I can't tell when I started falling for him.

His thick black brows, natural not so brown eyes, his narrow and pointed nose,thick and lustrous black hair. By just looking at those handsome features of him, i can literally say that he's just so admirable. Kaya ganon nalang ang pagkahumaling ng mga babaeng nakakasalubong niya.

—————————————————————

I stood infront of my one guy friend at inilapag ang ipinapabili nitong frappe at margarine bread, his favorite.

"Oh"—he was busy staring at his notebook then suddenly look up to me. Nakaupo kasi siya habang ako ay nakatayo sa harap niya.

"Lakas mo talaga dito kay boss Kao noh? laging may libre eh."—tukoy ni Siex kay Ethan.

Siex was a friend of mine way back shs. We became close kasi marami kaming napagkakasunduan bukod sa magkasama kami sa student organization.

Si Ethan naman, we were friends since first year high school and we are too close na minsan napagkakamalang magjowa. He is indeed handsome. He has curly hair, brown eyes at kung hindi mo siya kilala mapagkakamalan mo siyang kano because of his skin color.

With our closeness, we can hear different opinions from other people about us. Kesyo kami daw blah blah blah. We're just friends, nothing more nothing less.

"Hindi na libre yan. "—asik kong pasaring sa dalawa. I looked to him then glares. Tinaasan ako nito ng kilay.

Well isa sa bonding namin? magsungitan sa isat-isa.

"Oh? bakit? anong kasalanan ko at ganyan ka makatingin? "—agad na tugon ni Ethan nang makitang nakataas na naman ang kilay ko. Inirapan ko siya.

"Bayaran mo, hindi na libre yan"—nang-iinis ang tono kong sinabi iyon. He always lose his patience kapag nagmamaldita ako sakanya and he don't like that.

"Aba baka pag pinabayaran ko sayo lahat ng nilibre ko simula high school tayo ehh pagtrabahuhan mo habang buhay? "—mayabang na saad nito. Lumapit ako sakanya at hinampas siya ng notebook.

"Arayyyyy! Napaka-sadista mo talaga kahit kailan. Kulang nalang sayo gloves kung manakit eh. Sa past life mo ba dati kang boxer? "—nang-iinis pa nitong tugon. Agad naman kaming napatigil sa pagtatalo nang pumasok na ang prof namin.

I am taking up law dahil...... wala lang gusto ko lang. Law is not really my forte i mean, ok din naman ang course nato pero I just take this course for a purpose.

I love sketching some designs on my sketchpad. Yes, i dreamt of becoming a fashion designer but I choose to study law dahil i have plans on finding my biological father. I was a half Filipino and half Japanese. Nabuo ako sa isang pagkakasala, yes anak ako ni mama at papa sa labas. It was on times na nagtatrabaho pa si mama sa Japan. People called me malas dahil nga sa nagawa ni mama pero si tatay which is ang tunay nitong asawa at ang kuya Aki ko ay napakabait sakin.Sa kasamaang palad ay kinuha na ng Diyos si tatay at nung nakaraang taon ay namatay ito.

Mahirap saakin ang paghahanap kay papa dahil dalawang taong gulang palang ako ay namatay na si mama. She was depressed that time and hindi niya matanggap ang panghuhusga sakanya ng mga tao at lahat yun ay dahil sa nagbunga nitong kasalanan which is ako. Ni wala itong iniwan na kahit ano tungkol sa papa ko kundi ang isang ID na sa pagkaluma-luma na.

Luckily nabuhay ako sa isang masayang pamilya. Tinanggap ako ni tatay at bago ito namatay ay may ibinilin siyang ilang property para saamin ni kuya. Hindi ito mayaman, hindi rin mahirap. Ibinilin nito saamin ang negosyong cafe at isang bahay na nabili nito sa probinsya bukod sa bahay na tinitirhan namin ngayon dito sa subdivision. Si kuya ang nag-aasikaso sa walong branches ng cafe namin dito sa manila at isa rin siyang architect,a successful architect.