KISA HİKAYELERİM

BENİM YÜZÜMDEN ÖLME YEONJUN...

BEOMGYU'NUN AĞZINDAN
Okulumu bitirmiştim ve iş arayışına geçmiştim. Birçok şirketten teklif gelmişti ama aralarından en iyi olanlarını seçmeye çalışıyordum. Ve uzun bir aradan sonra bir işe girmeyi başarmıştım. İlk iş günümün sabahı heyecanlı bir şekilde uyandım. Hazırlandım, kahvaltımı yaptım ve evden çıkmak üzere yola koyuldum. İş yeri o kadar uzakta değildi. O yüzden yürümeyi tercih ettim. Yürürken daha zamanımın olduğunu fark ettim ve starbuckstan kahve almak istedim. Kahvemi aldım. Ve yoluma devam ettim. İşe geldiğimde ilk önce diğer stajerler ile tanıştım. En son ise medikal müdürüm ile tanıştım. Kim bilebilirdi ki medikal müdürüme aşık olacağımı. Medikal müdürüm choi yeonjun'du gerçekten çok yakışıklı ve tatlıydı. Bu hisleri aklımdan kovup işime döndüm. İlk günümü bitirmiştim. Eve gitmek için eşyalarımı toplarken yeonjun bey yanıma geldi ve...
Yeonjun
Beomgyu eğer müsaitsen yemek yemeye gidelim mi?
Beomgyu
Ah tabi müsaitim
Aldığım teklif ile şoka uğramıştım ama belli etmemeye çalıştım. Yemek gerçekten çok güzel geçti çok eğlenceli bir adamdı. Ve o gün sevgili olduk. Bu kararımızı müdürden ve iş yerindeki diğer çalışanlardan saklamımı istedi bende kabul ettim. Gerçekten çok iyi bir sevgiliydi. Yeonjun'u gerçekten çok seviyordum. Bir gün müdürümüz farklı bir fabrika ile bir anlaşma yapmamız için fabrikayı ziyarete gitmemiz gerektiğini söyledi. Ben, kai ve soobin ziyaret gidecek kişilerdik. Yarın sabah erkenden hazırlandık ve yola çıktık. Herşey iyi gidiyordu ta ki o ana kadar... Kaza yapmıştık. En son hatırladığım sadece yolda olduğumuzdu. Gözümü hastanede açtım. Yeonjun yanı başımda beni izliyordu. Soobin ve kai'ye ne olduğunu sordum iyiydiler. Ama en ağır yaralanan bendim. Doktor geldi bana ne olduğunu merak ediyordum. En sonunda doktor zorda olsa bir açıklama yaptı. Sağ böbreğimi kaybetmiştim. Korkmuştum sağ böbreksiz yaşanılır mı? İyi olur muyum? Doktor endişeli olduğumu görünce şunları söyledi;
Doktor
Beomgyu endişeli olduğunu biliyorum. Merak etme insan 1 böbrekle yaşayabilir. Yani şuanlık ileriki zamanlarda bu senin için sıkıntı olabilir ama şu anda hiçbir sıkıntı yok. Daha önünde yıllar yıllar var bu zamanlarını iyi değerlendir sadece. Durumun kötüleştiğinde fazla geç olmadan gelin. Ama beomgyu sana şunu söyleyim şuanda gerçekten çok sağlıklı ve iyisin hiçbir sıkıntı yok.

Doktor'un bu sözleri aslında beni biraz da olsa mutlu etmişti şuanda iyiyim ve ileriki zamanlarda kötü olabilirmişim ama daha zamanım var. O bütün zamanları yeonjun ile geçirmek istiyorum.

Hastaneden taburcu oldum. Hala işe gitmeye devam ediyordum. Sağlığımla alakalı herhangi bir sıkıntı yoktu. Gayette iyiydim.

*aradan 5 yıl geçmiştir*

BEOMGYU'NUN AĞZINDAN
Böbreğimin hala iyi olacağını düşünüyordum ta ki çok kötü bir ağrı hissedene kadar çok kötü bir ağrı vardı ve en sonunda yeonjun endişelenip beni hastaneye götürdü. Aradan 5 yıl geçmişti ve o zaman işte gelmişti. Tek böbreğim zar zor dayanıyordu ve yeni bir sağ böbrek bulmamız lazım dı. Doktorlar ve yeonjun bana böbrek aramaya başladılar. Binlerle insan geldi ama hiçbirinin böbreği uymadı. 2 hafta boyunca aradık zamanım kısalıyordu. Ve korkuyordum ya ölürsem... Yeonjun en sonunda böbreğini vermeye karar verdi. Ne kadar istemesem de beni dinlemedi. Dokularımız uymuştu bana böbreğini verdi. Onun verdiği böbreği hayatımın sonuna kadar koruyacağım. Her ne olursa olsun. Yeonjun'la birlikte taburcu olduk. Doktor aynı şeyleri yeonjun'a da söyledi. Zamanı gelince o da kötüleşecek ama daha zamanı değildi. Her günü birlikte geçiriyorduk. Aradan 2 hafta geçti ve yeonjun kötüleşmeye başladı. Doktorlar daha zamanının olduğunu düşünüyorlardı. Ama çok çabuk gelmişti. Bu seferde yeonjun'a böbrek aranmaya başlandı ama bulunamadı. Yeonjun daha da kötüleşiyordu ama yapabileceğimiz birşey yoktu. Yeonjun'a söylediğim son cümle"Benim Yüzümden Ölme Yeonjun "olmuştu. Ama yeonjun öldü... Hayatımın insanını kaybetmenin acısı çok büyüktü. Benim yüzümden ölmüştü. Bana böbreğini vermeseydi ben ölürdüm. Yeonjun hayatta kalırdı. Artık yeonjun yok... İşte o zaman hayatımın kararması demekti...