Stalking the Psycho (BL story)

Chapter 9

Chapter 9
Melvin PoV

"Melvin puwede bang humingi ng favor sayo?" Nakapasok na ako ng classroom at panay lapit ng mga babae saakin kesyo daw ba't ko kasama si Augusto. Panigurado magpapareto na naman ang isang to... Kanina tatlo na lumapit saakin.

"Kung si Augusto iyan huwag na... Wala kana pag asa don—aray!" Nagulat ako ng sinampal ako.

"Hahahahaha iyan kasi pinaprangka mo agad. Ikatatlong sampal na iyan.. ano kaba ni Augusto. Girlfriend..." Tawa ni Nicolo saakin.

"Ikaw kaya s*mpalin ko nang Makita mo hinahanap mo! Malamang tatanggihan kasi alam ko naman na mangungulit na naman sila tungkol kay Augusto. Ayoko pa naman malapit ulit sa lalaking iyon."

"Eh bakit ba? Ano ba pinapagawa niya sayo at parang atat ka lumayo." Gusto ko man sabihin pero mahal kopa buhay ko.

"Wala ka na don! Basta iyon na yon!" Hanggang sa natapos na nga ang klase namin at ako na naman pinagbuntungan ng galit ni ma'am. Ewan ko ba. Nakatayo Lang ako sa gilid ng blackboard buong klase.

Naging mas lala pa nong pagtawanan ako ni Nicolo kaya natawa din ako. Papalabas na sana ako ng may sumunggab saakin at malapit na ako masubsob sa sahig buti nalang nahawakan ako nito sa bewang. Wait bewang?

"You okay dimwit?" Agad naman akong lumayo sakanya.

"Okay lang ako..." Saad ko at tatakasan sana siya kaso nahawakan ako nito sa leeg.

"Ano ba may kiliti ako diyan!" Saad ko at pilit na tinatanggal iyong kamay niya nakahawak sa leeg ko.

"Fine! Hahahahaha" tawa nito at napansin ko din na lahat napatigil at napatingin saamin ni Augusto or should I say kay Augusto.

"Lalong gumagwapo si Augusto kapag napapatawa siya ng ganyan no?" Saad nong isa.

"Exactly.. clown niya ata iyang lalaking katabi niya." Clown? Sinong clown? Mukha ba akong clown..

"Melvin don't mind them. Just focus on me."

"Huh? Tumigil ka nga! Oh bakit ka nandito? May iuutos kaba o ano?"

"Relax... It's like you're in a hurry... Let's go to the rooftop!"

"Teka bakit naman sa rooftop? Hindi puwede! iutos muna ang gusto mo—"

"Melvin..." Ayan na naman ang nakakatakot niyang pananalita.

"Okay!" Wala na akong magawa at pumunta kami ng rooftop tapos may nilabas itong pagkain.

"Your favourite..." Sabay bigay saakin ng cheesecake.

"No thanks—" napatigil ako dahil Ayan na naman iyong ngiti na nakakatakot sakanya. Ngiting pap*tay. Tinanggap ko nalang..

Kinain ko iyon at wala namang lason kaya buhay pa ako napabaling iyong tingin ko kay Augusto na nakahiga lang sa sahig at nakatanaw sa kalangitan.

Bigla naman akong na konsensya dahil ako siya Lang Ito nagbigay samantalang ako wala. Kinuha ko iyong cake na kinuha ko pa ref. Namin at inabot sakanya.

"Oh Ito... Sayo nalang itong cake na ninak*aw ko sa ref. namin..." Nagulat ako dahil natawa lang Ito...

"No thanks... I hate sweets." Para akong tinakasan ng kaluluwa sa sinabi niya. Second hand embarrassment na nangyari sa buhay ko.

"Bu thanks for offering your food. Appreciated." Ngiti niya this time Di na nakakatakot at marunong pala siyang ngumiti ng ganon.