Jij, ik en niemand anders

Part 14

'Bibi?' Vraagt Jeff weer. 'Is james..', bibi slikt. 'Dat weten ze nog niet', zegt Jeff en drukt haar hoofd tegen z'n borst. Bibi staart nog steeds naar haar handen maar zegt niks. 'Vertel me eens wat je zag', zegt Jeff en aait over haar hoofd. 'Ik.. Ik..', stamelt bibi. Ze kijkt hem aan. "Als ik hem alles vertel verklaard hij me voor gek, hij zal me vreemd vinden en verlaten" denkt Bibi en kijkt voor zich uit. 'Er is niks', zgt Bibi en staat op. Ze loopt weg van het bankje waar Jeff verslagen en met een niet begrijpende blik op z'n gezicht zit.

Bibi wilt niet terug naar het ziekenhuis dus loopt ze naar een ander park iets verder op. Opeens blijft ze stil staan. Ze draait zich met een ruk om en kijkt om zich heen. Niemand. Ze loopt weer verder, eerst rustig, dan nerveus snel wandelend en vervolgens rennend. Ze rent zo hard ze kan totdat ze struikelt en ze hard op haar hoofd terecht komt. Ze zit tegen een hek van een basketbal veld aan en kijkt om zich heen. 'Wie was dat?' Schreeuwt bibi. 'Wie liet me struikelen?'. Ze kijkt verward in het rond. Ze voelt een hand op haar schouder en draait zich gillend om. Niemand. 'NEE. NEE DIT KAN NIET. IK WEET DAT HIER IEMAND IS. IK WEET HET', roept Bibi uit. Haar lange haar hangt in vette slierten langs haar smalle gezicht. Haar huid is spierwit en haar ogen staan wijd open. Bibi wilt weg lopen maar haar voet zit vast. Modder? Dat was er net nog niet? Hoe kan hier modder zijn? Ze probeert zich los te trekken maar zakt alleen maar dieper weg. 'JEFF HELP ME, IK GA DOOD', schreeuwt Bibi. De tranen stromen over haar wangen en het begint te regenen waardoor er alleen maar meer modder ontstaat. 'NEE, NEE, NEE', schreeuwt Bibi.

Bibi kijkt om zich heen. De lucht is grijs en de druppels blijven maar vallen. Geen blauwe lucht te bekennen. Als ze voor zich kijkt ziet ze iemand staan in een lange grijze jas. 'Hallo?' Roept Bibi. 'Hallo, kan je me helpen?' Vraagt ze. Ze kan het gezicht niet zien van de persoon want de capuchon zot ver over het gezicht. Het gestalte komt dichterbij en kijkt op bibi die vast zit in de grond neer. Bibi ziet een grijns op de mond (het enige wat ze kan zien van de persoon) van de persoon verschijnen. Het gestalte draait zich om en loopt weg. Bibi word misselijk en ziet alles draaien. Met al haar kracht probeert ze ut de modder te komen maar ze zit vast.

Bibi gilt en schreeuwt zo hard als ze kan maar er komt niemand. Ze slaat met haar armen in het rond en trekt en graaft zoveel ze kan. Haar telefoon piept en bibi is gelijk stil. Haar telefoon, dat ze daar niet aan gedacht had. Ze haalt haar telefoon uit haar zak en opent het smsje wat ze heeft gekregen.

Jij maakt mijn liefde kapot. Nu maak ik jou kapot. - D

Bibi kijkt om zich heen. Dan opeens worden haar ogen groot. Het gestalte wat voor haar stond moest degene zijn van het smsje. Wie anders? Niemand had haar gezien. Maar waarom D? Was het een naam? Een schuilnaam? Gewoon een woord? Opeens kan ze haar been weer bewegen en trekt ze zich zo los. Was dit echt gebeurd? Was ze gek aan het worden? Eerst het bloed en nu dit? Wat was er aan de hand? Wie was D? Waarom wilde diegene wraak? De vragen kwamen uit het niets door haar hoofd schieten. Ze kreeg er hoofdpijn van. Ze moest dit uitzoeken. Bibi staat op en loopt richting het ziekenhuis.

Terug in het ziekenhuis rent Jeff meteen op haar af. 'Waar was je nou?' Vraagt hij bezorgd. 'Even wandelen', zegt bibi alsof er niks is gebeurd. 'Even wandelen?' Zegt Jeff en bekijkt Bibi goed. 'Ja', zegt bibi en loopt door naar haar kamer. 'Voel je je wel lekker?' Vraagt Jeff en kijkt haar aan. Bibi stopt met lopen en draait haar hoofd naar Jeff die haar vragend aankijkt.'prima', zegt ze en ze loopt door. 'Maar je zit helemaal onder het zand en de modder, wat heb je gedaan?' Vraagt Jeff en pakt bibi bij haar arm. Bibi zegt niks en rukt zich los. Ze loopt haar kamer in en pakt een handdoek. 'Ik ga even douche', zegt ze en loopt naar de douche toe.