Bir şeyleri değiştirmek çok zordur hele ki değiştirmek istediğiniz şey kendinizse ama ben bunu başarmıştım hem de Kim Taehyung sayesinde.
•semetae
•ukekook
•ikincific
•eğlencesine yazılıyor
•yazım yanlışları sevablarımdan fazladır
•smut olur belkims...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Küçüklüğümden beri tombul biriydim. İlkokulda bu durum normaldi ancak ortaokula geçtiğimde cehennem gibi olmaya başladı lisede ise tarif edilemez bir acıya dönüştü.
Yaşıtlarım gibi giyinememek, arkadaşlarımla buluşup eğlenceli şeyler yapamamak berbattı. Çünkü arkadaşlarım yoktu. Kimse benimle konuşmak istemiyordu. Aslında tanışsalar benimle yakın arkadaşlar olucağımıza emindim.
Bugün yazın son günü yarın okullar açılıyor ve ben lise son sınıf öğrencisi oluyorum.
Okullar kapanmadan önce kendime bir söz vermiştim.Değişecektim.Bu yüzden geçen üç ay boyunca bütün günümü spor salonunda geçirmiştim.Bunu kafama koymuştum özellikle de o günden sonra buna karar vermeseydim gerçek bir aptal olduğumu göstermiş olurdum.
O gün.. Okullar kapanmadan bir hafta önce salıydı. Teneffüste canım sıkıldığı için dışarı çıkmıştım. O da ordaydı. Arkadaşlarıyla gülüşerek içeceklerini içiyorlardı.
Kim Taehyung. Benim lise hayatımı platonik bir şekilde geçirmeme ve kilo vermeme sebep olan kişi.
Ona onu sevdiğimi söylemeye hiç bir zaman cesaret edemedim. Korktum. Beni herkesin önünde reddedip, aşağılayıp rezil edecek diye çok korktum. Bu yüzden söylemedim.
Zaten söylesem bile bunlar yaşanmayacaktı diyelim kabul etmeyecekti genede. Erkeklerden hoşlanmıyordu yani ben öyle biliyordum. Şimdiye kadar bir çok kızla çıktığını duymuştum. Erkeklerden hoşlanması imkansızdı.
Hoşlansa bile benimle çıkmasının imkanı yoktu. Bunu bu kez ben demiyorum o demişti. İçecekleri bittiğinde hep beraber kalkıp benim oturduğum kısma doğru geldiler. Yanımdan geçip gidecekler sanıyordum. Çünkü okulun giriş kapısı arkamdaydı ama Taehyung tam önümden geçecekken durdu ve bana baktı.
Yüzümü hemen başka yere çevirip gözlerimi oraya sabitledim.
"Bana bak." benimle ilk konuşmasının böyle olmasını tahmin etmezdim.
"Bak dedim." bakmaya gücüm yetmiyordu. Bana baktığını görürsem bayılırdım. O yüzden bakamadım.
Hiç düşünmezdim bir anda çenemden tutup yüzümü kendine çevireceğini. Heyecandan dilim tutulmuştu.
"Neden bakmıyorsun bana?" deme bana öyle kalbim dayanmıyor.
"Siz gidin ben gelicem." arkasında onu bekleyen arkadaşlarına seslenip gitmelerini sağladı.
"Niye gözlerini benden kaçırıyorsun?" Elinde tuttuğu çenemi çektim, ağaç dibinde oturan okulda namları salınmış olan minsung çiftine baktım.
Baktığım yere gözlerini çevirmiş olmalı ki bana bunu sordu.
"İğrenç gözüküyor değil mi?" Böyle demesi ile gözlerimin acımaya başladığını fark ettim.
Ne zaman ağlamaya başlıcaksam gözlerim ilk önce deli gibi yanardı ve bu yüzden daha çok sulanırdı.
"Niye ağlıyorsun?" Konuşma daha sus demek istedim.
"Destekliyor musun yoksa?" Evet demek istedim ama bunun sonuçlarına katlanabilecek miydim bunu düşünmem de gerekti.
"Susmasana konuş. Sende mi onlar gibisin?" Deme bunu işte.
"Onlar gibi iğrenç misin?" Bunu demesi ile gözlerimin önüne bir bomba geldi ve pimi çekildi.
Ayağa kalktım,ona dönüp içimdeki bütün şeyleri dökmeye başladım.
"Asıl iğrenç sensin. Nasıl böyle düşünebilirsin! Yıl olmuş kaç! Hala böyle düşüncelere sahip olmak sencede seni iğrenç yapmaz mı? Sana inanamıyorum daha doğrusu kendime! Seni nasıl sevebildim? Nasıl seninle olabileceğime dair küçük bir ümit yetiştirdim içimde?"
Son dediklerim ile kafama bir dank geldi.Ne demiştim ben. Keşke yok olabilseydim şu an.
"Sen benden mi hoşlanıyorsun ucube koo?" Bu dediklerini duyduğum an ordan koşarak uzaklaşmam gerektiğini anladım ama yapamadım.
Tam yanından geçip koşmaya başlayacağım sırada kolumdan tutup kendine çevirdi ve elinde yarım kalan soğuk kahvesini üstüme döktü.
Bahçede ki herkesin odak noktası biz olmuştuk. Buraya bakan gözleri hissedebiliyordum.
"Nereye kaçıyorsun? İçememiştim, hava sıcak serinle biraz" nasıl sevmiştim onu nasıl bir anda gaza gelip ona her şeyi anlatmıştım.
Kolumu bırakıp gülmeye başladı ve bahçedeki herkesin duyabileceği şekilde şunları söyledi:
"Ucube jeon jungkook beni yani kim taehyungu seviyormuş ne diyorsunuz buna?!" Bahçede minsung ve yeonjungilin grubu hariç herkes bana doğru "gerçekten bu ezik bizim taehyungumu seviyormuş?" "Yazık taehyungun onu sevebileceğine inanmış" dercesine gözlerini dikmişti.
Kendimi tutamadan koşarak ordan en hızlı şekilde uzaklaşmaya başladım.
Kahrolası göz yaşlarımda benimle beraber geliyorlardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
** Aklıma ne gelirse yazıyorum düşünmeden Allah sonumuzu hayır etsin diyorum kazasız belasız bu fici bitirelim inşallah.
Bölümü oylamayı ve yorum yapmayı unutmayınn wooaa!?!.:).&/₺/&/&./&
