Korku Hikayesi

Çamlık Köyü

🤗Selam. Eğlence için yazıyorum. Umarım beğenirsiniz. Eğer 5 okunmayı geçersek düzenli olarak yeni bölüm atarım.🤗

"Babaanne yumurtalar nerede?"

Evet, işte bu benim. Hiçbir işi kendisi halledemeyen ve yazını genellikle köyünde geçiren aslında Ankaralı olan kız. Ülkü Bayrakçı. 

"Buzdolabının ikinci rafında."

Bu bağıran ise benim gencecik babaannem Pembe Bayrakçı.

"Sağol babaannem benim. Şimdi ben ikimize çok güzel bir kahvaltı hazırlamaz mıyım."

Kendime yemek konusunda güvenim tamdır, çünkü annem aşçı. Niye babaannenlesin diye soracak olursanız ben şuan yaz tatilimdeyim. Annem, babam ve abim ise tatillerini İtalya'da geçiriyorlar. Ben neden onlarla değilim, çünkü burada arkadaşlarım var.

"Canım, Ülkücüm arkadaşın İkra geldi."

İkra kim mi? O benim üç yaşımdan beri arkadaşım. Bizim iki yanımızdaki evde onun da babaannesi yaşıyor. Tek fark babası da var. Annesi ise ara sıra geliyor.

"Ay çok güzel menemen kokuyor."

"Hoş geldin peluşum."

Evet, peluş. Ben İkra'ya böyle sesleniyorum.  Çünkü biraz kilolu ve yanakları çok güzel sıkılıyor.

"Hoş bulduk Ülkü."

"Sen geç masaya ben zaten kurdum sofrayı. Ben de şimdi geliyorum."

"Tamamdır."

🦋🦋🦋

Tam biz sofradan kalkarken kapı çaldı.

"Kimmiş İkra?"

"Asil gelmiş."

"Aa sen ne zaman geldin köye?"

"Dün akşam. Neyse siz boşverin onu bunu size anlatacak önemli şeylerim var."

Bu da Asil. Bizden üç yaş küçük. Ama köyde sadece beş genç olduğumuz için onu da aramıza alıyoruz.

"Tamam. Çıkalım hadi. Ev işlerini bugünlük babaannem halledebilir."

Dışarıya çıktığımızda ilk önce Mutlu'yu sonra da Cihan'ı evlerinden aldık. Ve işte tamamlanmıştık. Az önce söylediğim gibi biz beş genciz.

"Şimdi, abilerim ve ablalarım şöyle bir sorunumuz var."

"Ya Asil hadi konuya gir. Meraklandırma bizi."

"Tamam Mutlu ablacığım."

Mutlu'ya abla demesinin sebebi Mutlu'nun bizden de iki yaş büyük olmasıydı.

"Dün gece biz geldiğimizde ben arabada uyuyakalmışım. Annemler de eşyaları taşımak için arabadan ayrılmışlar. Ben uyandığımda hala arabada değillerdi. Sonra birden bagaj açıldı ama arkama baktığımda kimse yoktu. Hatta kabus mu görüyorum diye test etmek için arabadan çıkıp baktım hala kimse yoktu. Sonra eve geçtim ve babamlara sordum siz arabaya geldiniz mi diye. Hayır dediler."

"Lan. Çok pardon ama doğru bir kullanım oldu bence."

Bunu diyense Cihan'dı. Durun ya ben niye bu korkunç olayı düşünmek yerine size arkadaşları tanıtıyorum. Aklım gidik her halde. 

"Belki rüzgardan olmuştur. Sonuçta dün akşam çok rüzgarlıydı hava. Fırtına çıkacak gibiydi.

Mutlu bunu söyledikten sonra hava aniden sislendi.

"Yarın gene konuşuruz. Şimdi evlere dağılalım."

"Tamam."

Bu konuşmadan sonra hemen eve doğru koştum. Ama aniden bir şey oldu. Karşımızdaki içinde kimse yaşamayan evin içinde bir insan karartısı gördüm.

🦋🦋🦋

Çok kısa bir ilk bölüm. Yazım yanlışı varsa çok özür dilerim.😊