Tam da herşeyimi kaybettiğimi düsünürken dışarıdan gelen çığlıkla irkildim ,ses tanıdık geliyordu sanki ..
Aa ! bir dakika neden çıkıp bakmıyorum ? Koşarak aşşağıya indim , kapıyı açtığımda çok şaşırmıştım . Arkadaşım her gün "Seni çok seviyorum" dediği sevgilisiyle büyük bir tartışma içindeydi . Hatta utanmasalar birbirlerini döveceklerdi . Merak ettiğim şey bu kavga neden kapımın önünde oluyordu ? Ben içimdeki bu soruları durduramazken Jale (arkadaşım) bana doğru koştu . Onu hiç böyle görmemiştim . Gözlerindeki acı dolu bakışları fark edebiliyordum . Bana sarıldı sanırım ihtiyacım olan şey buydu .
Ona ne olduğunu sordum hiçbirşey söylemeden sadece "bana sarıl "dedi .
Aradan birkaç saat geçtiğinde onu sakinleştirebilmiştim . Ben bir açıklama beklerken söylediği tek şey
"Bir rahatsızlığa yakalandım." Olmuştu anlayamadığım bir şekilde içim titredi ona titrek bir sesle ne..na.. nasıl yani ? Dedim .
O ise bunları anlatarak zaman kaybetmek istemediğini sadece yaşacağı son zamanlarında eğlenmek istediğini söyledi .
Gözyaşlarıma hakim olmalıydım Ah ! Ne saçmalıyorum ki o benim en yakın arkadaşım ve belki de kısa zaman sonra hayatını kaybedecek . Kendime gelmeliydim, ona destek olmalıydım yanağımdan süzülen iki damla gözyaşını sildim ve ona sımsıkı sarıldım kaybedeceğim hiçbirşey kalmamıştı artık . Sonucu her ne olursa olsun onu bırakmamalıydım .
