SOOGYU

6

Sevgilim Var Çatlayın

Seoho
Soobin bana verdiğin numara Beomgyu'nun numarasıymış
İletildi 00.03
Görüldü 07.00

Hyungwon hyung
Oha lan ciddi misin

Keonhee
Yani Soobin Yeonjunla değil de Beomgyuyla mı konuşuyormuş

Soobin
Emin misin Seoho

Seoho
*ekran görüntüsü*
Konuşmalar bunlar kanka

Hyungwon hyung
Lan bu Beomgyu seni Yeonjun'um diye kandırdı mı?

Keonhee
Soobin?
İyi misin kanka?

Soobin
Beni nasıl kandırabilir!

Seoho
Sinirlendiğini anlayabiliyoruz ünlem koyma daha korkutucu oluyo

Keonhee
Seoho!
Şu an zamanı mı?

Seoho
Her sinirlenen de bana patlıyo amk
Stres topu falan mıyım ben

Hyungwon hyung
Bence çenenizi kapatmanız gereken andayız
Yoksa birazdan büyük bir sinir patlamasıyla karşılaşabiliriz

Keonhee
Her türlü karşılaşıcaz gibi ama

Seoho
Soobin bir şeyler yaz lan
Sinirden duvarı falan kemirmedin dimi?
Ya da kafanı duvara da vurmuş olabilirsin senden beklerim

Soobin
Evde değilim
Okula geliyorum

Keonhee
Bence bunda bu kadar sinirlenecek bir şey yok

Keonhee yazıyor...

Soobin yazıyor...

Keonhee çevrimdışı

Soobin çevrimdışı

Seoho
Bence bu konuyu okulda konuşalım

Hyungwon hyung
Dışlanıyorum resmen

Seoho
Napim
Sınıfta kalıp üniversiteye gitmemeyi tercih edebilirdin🤓

Hyungwon hyung
Küfür etmeden gitsen iyi olacak

Seoho
Ehehe

Seoho çevrimdışı

●●●

Beomgyu okul bahçesinde tek başına oturuyordu. Soobin'in öğrenmemesi için içinden dua ederken okul kapısından içeri giren Soobinle korku bütün vücudunu ele geçirdi.

Soobin'in sinirli yüz ifadesiyle öğrendiğini anlamamak imkansızdı. Yanına hızla adımlayan Soobin korkusunu daha da arttırıyordu.

Derin nefes alıp ayağa kalktı. Soobinle göz göze geldiğinde başını eğdi. "Yüzüme bak." Ses tonu Beomgyu'nun titremesine sebep olmuştu.

"Sana yüzüme bak dedim!" Gözlerini Soobin'in gözleriyle buluşturduğunda utançtan bayılacağını hissetmişti. Hem korku hem de yaptığı şeyin utancı ona hiç yardımcı olmuyordu.

"Bunu yapmak hoşuna mı gitti? Çok eğlendin mi? Kendini ne sanıyorsun da beni kandırmaya çalışıyorsun!?"

"Soobin ben-"

"Soobin mi? Sana kim ismimle hitap etme hakkı verdi!?"

Beomgyu'nun gözleri dolmaya başlamıştı. Yaptığı şeyin ona bu kadar kırıcı sonuçlar vereceğini tahmin etmemişti.

"Ben... kötü bir amacım yoktu."

"Amacın neydi o zaman?"

Beomgyu'nun susması Soobin'i daha da sinirlendirmişti. Beomgyuyu göğsünden ittirip bağırdı. "Bir daha bana yazayım deme!"

Soobin giderken Beomgyu kendini oturduğu yere bıraktı. Gözyaşları akarken bir yandan da kendine kızıyordu. "Aptalsın! Aptal! Ne sanıyordun? Seni seveceğini mi!? Sevmiyor işte! Sevmiyor..."

Karşıdan sinirle ona doğru gelen Yeonjun'u görmesiyle onun da öğrendiğini anlaması geç olmadı. "Hyung..."

"Bunu gerçekten yaptın mı?"

"Evet." Sesi çok kısık çıkmıştı ama Yeonjun duymuştu ve yumruk atması gecikmemişti. Beomgyu yanağını tutarken o konuşuyordu.

"Beomgyu,bunu neden yaptın? Babam öğrendiğinde ne yapacağım? Hiç beni düşündün mü!?"

"Hyung ben özür di-"

"Benden uzak dur."

Yeonjun da gittiğinde artık geride berbat bir halde Beomgyu kalmıştı.