SOOGYU

15

Gyu ne zaman mutlu olacak

Beomgyu
Hyunglarım
Soobin hyung bana yazdı

Minhyuk hyung
Ne yazdı?

Beomgyu
*ss*

Yeonjun hyung
Gerizekalı bu çocuk ya
Dayak istiyor herhalde

Beomgyu
Hyung sen ne ara geldin?

Minhyuk hyung
Sabah size haberi vermeden önce almıştım

Beomgyu
İyi yapmışsın

Yeonjun hyung
Beomgyu iyi misin?
O gün iyi değil gibiydin
O şerefsiz seni rahatsız ediyorsa konuşma,ben hallederim

Beomgyu
Hayır hyung sorun değil ben iyiyim
Bu arada kwan hyung ve vernon hyung nerede

Seungkwan hyung
Buradayım
Vernon yanımda
Beni bir rahat bırakmıyor

Yeonjun hyung
Vernon bu saatte senin yanında olduğuna göre...

Minhyuk hyung
ÇIKIYOR MUSUNUZ

Seungkwan hyung
Evet

Beomgyu
Geçmiş olsun hyung
Bundan sonra Vernon hyung senden asla ayrılmaz

Seungkwan hyung
Korkutucu

Beomgyu
Herkesin sevgilisi var ben yalnız kaldım yine

Yeonjun hyung
Bende yalnızım
Boşver saplık daha iyi

Minhyuk hyung
Sap olduğu için diyo

Yeonjun hyung
Sus hyung
Bir zamanlar sen de saptın anlarsın bizi

Minhyuk hyung
He anlarım

¤¤¤

Soobin×Beomgyu

Soobin hyung
Beomgyu
Sana bir şey söyleyeceğim müsait misin?

Beomgyu
Ne söyleyeceksin?

Soobin hyung
Saat geç oldu ama evinin oradaki parka gelir misin?

Beomgyu
Bu saatte söyleyecek kadar önemli mi?
Buradan yazabilirsin.

Soobin hyung
Yüz yüze daha iyi olacağını düşünüyorum.

Beomgyu
Peki

×××

Beomgyu hızla yataktan kalkıp üstünü değiştirdi. Aynadan kendine bakıp derin bir nefes alıp verdi.

Her ne kadar Soobin'e kırılsa da en ufacık şeyde bile heyecanlanıyordu.

Aceleyle odasından çıkıp kapıya yöneldiğinde arkadan bir ses duydu. "Nereye?" Babasının sert sesini duymasıyla sessiz bir küfür çıktı ağzından. "Hasiktir."

Arkasını döndüğünde kaşlarını çatan babasıyla daha da tırstı. "Efendim baba?" Zaman kazanmaya çalışıyordu. Aklına hiç bir mazeret gelmiyordu. Resmen beyni işlevini kaybetmişti.

"Nereye gidiyorsun dedim?"

"Şey... Yeonjun hyungdan geçen yıl ki notlarını alacağım."

"Bu saatte mi?"

"Evet. Bugün lazım."

"Hızlı ol."

"Tamam." Beomgyu söylediği yalanla rahatlayıp hızla evden çıktı. Bir yandan yürürken bir yandan da Yeonjun'u aradı.

"Efendim?

"Hyung. Senden bir iyilik isteyeceğim."

"Soobinle mi buluşmaya gidiyorsun?"

"Evet."

"Amcama benimle buluşacağını söyledin?"

"Evet."

"Endişelenme. Açık vermem."

"Teşekkürler hyung. Sonra görüşürüz."

Telefonunu kapatıp cebine koyduğunda parka yaklaşmıştı. Adımlarını daha da hızlandırdığında artık Soobin'i görmeye başlamıştı. Soobin onu görmesiyle ayağa kalktı.

"Kusura bakma bu saatte çağırdım."

"Sorun değil. Ne diyecektin?"

"Ben... Sana çok kötü davrandım. Böyle yapmamam gerekirdi. Özür dilerim."

Beomgyu böyle bir şey beklemiyordu. Soobin'in ondan özür dileyeceği aklına bile gelmemişti.

"Neden özür diliyorsun? Önceden kendini çok haklı görüp beni azarlıyordun."

"Sinirlenmiştim,lütfen beni anla."

"Anlıyorum zaten. Ama bu saatte özür dilemek için mi geldin?"

"Evet."

Araya sessizlik girdiğinde Soobin tekrar konuştu. "Affettin mi?"

Beomgyu onu onayladı. "Evet."

"Hyung benim gitmem gerek,babam merak eder."

"Tamam."

"Dikkatli ol." Soobin onu tekrar onayladığında Beomgyu oradan uzaklaştı. Evin kapısıyla karşılaşana kadar tek yaptığı şey sırıtmaktı.

Beomgyu'nun kalbi ne kadar kolay kırılsa da bir o kadar da kolay mutlu oluyordu.