Ένα καινούργιο καλοκαιρι

"θα έκανα τα πάντα για να είσαι ασφαλής"

Δυο μήνες αργότερα...

Ολα πήγαιναν αρκετά καλά είχα έρθει πιο κοντά με την Μάγκι και σχεδόν μοιραζόμασταν τα πάντα. Σε αυτούς τους δυο μήνες πίστευα πως όλα είναι τελείως διαφορετικά και ότι ήμουν τυχερή που ήρθα εδώ αν και συνέχιζε να με προβληματίζει το θέμα με τις τρεις κοπέλες την Δήμητρα, την Ευτυχία και την Μαρία αυτά ήταν τα ονόματα τους. Προσπαθούσα να μην ασχολούμαι και να αφοσιωθώ στα μαθήματα και στις καινούργιες παρέες μου αλλά πάντα υπήρχε αυτό το άγχος ότι για κάποιο λόγο κινδυνεύω. Κάθε μέρα που πέρναγε ήθελα να τους δείξω ότι τις συμπαθώ και δεν θέλω να έχουμε καμία αντιπαράθεση.
" Έι τι έχεις? Όλα καλά?" Μου είπε η Μάγκι και εγώ προσπαθούσα να συγκεντρωθω. Για κάποιο λόγο ήμουν σαν χαμενη εκείνη την μέρα λες και είχα ξεχάσει τα πάντα ξαφνικά. Ήταν απέναντι μου η Μαρία,η Ευτυχία και η Δήμητρα και με κοίταζαν υπερβολικά επίμονα από ότι συνήθως. Άρχιζα να μην αισθάνομαι καλά και παρόλο που η Μάγκι μου έδινε το χέρι της εγώ έψαχνα κάπου να πιαστώ.
"ΑΜΕΛΙΑ ΜΕ ΑΚΟΥΣ ΑΜΕΛΙΑ!!!" αυτά ήταν τα λόγια της Μάγκι που άκουσα πριν πέσω κάτω στο πάτωμα και λιποθυμήσω.

"Τι έγινε, που είμαι?" Είπα και βρισκόμουν σε ένα κρεβάτι του νοσοκομείου. Δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας απλά μου είπαν πως πρέπει να τρώω καλύτερα πριν φύγω από το σχολείο και πως είναι απλά χαμηλό σίδηρο. Στο νοσοκομείο ήταν η Μάγκι και άλλα δύο παιδιά που έκανα παρέα. Η Μάγκι πλησίασε και μου έδωσε ένα χαρτάκι λέγοντας μου
"Αυτό μου το έδωσε η Δήμητρα και μου είπε να το διαβάσεις μόνο εσύ." Εγώ είχα τρομάξει λέω τι θέλουν τώρα από εμένα και πήρα μια βαθιά ανάσα και το άνοιξα. Το χαρτάκι έλεγε "αύριο το πρωί στις τουαλέτες" εκεί νόμιζα οτι θα λιποθυμήσω πάλι αλλά είπα πως όλα θα πάνε καλά και δεν θα με πειράξουν.
"Αμελια τι έλεγε το χαρτάκι, θες να σε βοηθήσω κάπου?" Μου είπε η Μάγκι και εγώ της απάντησα πως όλα είναι καλά απλά θα αργήσω το πρωί στην τάξη.

Το επόμενο πρωί πήγα στις τουαλέτες που εκεί με περίμεναν και οι τρεις και με το που έκλεισα την πόρτα ήρθε η Ευτυχία προς τα εμένα νευριασμένη λεγοντας μου πως
"Αν τολμήσεις και πλησιάσεις τον Γκάμπριελ δεν θα δεις άλλη μέρα". Εντομεταξυ το όλο θέμα είναι πως εγώ τον Γκάμπριελ ούτε στα μάτια δεν τον έχω κοιτάξει δεν ξέρω πως σκέφτηκε ότι θα μου άρεσε ή ότι θα του μίλαγα. Όταν μπήκα στην τάξη η καθηγήτρια με ρώτησε γιατί άργησα και της απάντησα πως είχα μια σημαντική υποχρέωση το πρωί και δεν μπορούσα να έρθω. Όταν γύρισα να κάτσω στην θέση μου η Μάγκι μου είπε
"Δεν σε βλέπω πολύ καλά μην μας λιποθυμησεις πάλι χαχαχα!"