Sivri Dişler

O

Mesaja baktığımda fark ettim ki bu oydu. Matt Most. Bu çocuk ne yapmaya çalışıyordu. Aptal biriyle çıkmamı beklemiyordu umarım. Uzun zamandan beri ekrana bakıp daldığımı fark ettim ve bu dalma Emy'nin konuşmasıyla başladı.

"Kim yazmış?"

"Bu gün gördüğümüz o salak çocuk."

"Ne yazmış ki?"

"Boşver."

"Ayrıca numaranı nereden bulmuş?"

"Müdür olan adam onun babası oluyormuş. Bizde formlara numaramızı yazdığımız için numaramı bulmasına şaşmamalıyız."

"Bence sana takıntılı olucak bu çocuk."

"Saçmalamayı keser misin? Onun gibi aptal, ukala, salak, beyin özürlüsü insanlarla ilgilenmiyorum."

"Tamam sustum."

Emy sustuğunda sonunda yazdığı mesaja cevap verip vermiyceğimi düşünüyordum. Mesaj şu şekildeydi:

"Selam! Naber? Ben Matt. Belki hatırlarsın bu gün Müdür Bey'in odasına kayıt yaptırmaya gelmiştiniz. Numaranı nerden bulduğumu sormaman için sana hemen cevaplıyayım. Babam okuycağınız okulun müdürü. Bu yüzden benimle çıkmak istiyen yüzlerce kız var anlarsın ya ;). Ama beni ilgilendiren onlardan farklı bir kız var :D. "

Ne yani ben şimdi onun ilgisini mi çekmiştim? Hayır Eliza. Saçmalama." İlgisini çekmek" ne oluyordu ki? Daha önce böyle birşey yaşamamıştım çünkü ailem beni tüm okul hayatım boyunca sadece kızlardan oluşan yatılı okullarda okutmuştu. Bu yüzden babam ve akrabalarım dışında hiçbir erkekle doğru düzgün konuşmamış, arkadaşta olmamıştım.

Kafamı dağıtmak için mutfağa bir bardak soğuk su almaya gittim. Geldiğimde Emy telefonumun kilidini açmaya çalışıyordu.

"Ne yapmaya çalışıyorsun sen?"

"Hiçbirşey. "

"Telefonumu üç saniye içinde bana vermessen elimdeki buz gibi suyu kafandan aşağıya dökerim Emy!"

"Of ya. Tamam. Al, yemedik telefonunu."

Telefonumu aldım. Suyuda sehpaya bıraktım ve uzandım. Biraz sonra saate bakasım geldi ve saat 04.50 olmuştu. Çokta uykum gelmişti.

"Ben uyumaya gidiyorum. Sana iyi eğlenceler."

"İyi geceler"

"Sanada."

Tam odadan çıkıcakken Emy bana seslendi.

"Yarın okul için alışverişe gidicez. Biliyorsun, yangın çıktığında tüm kitap, defterlerimizi kaybettik."

"Tamam. Sende çok geçe kalma."

Evet. Taşınma sebebimiz yangındı. Ailemi kaybettikten sonra evde tek kalmamak için Emy'i bizim eve çağırmıştım. Ancak o geldikten kısa bir süre sonra evde yangın çıkmıştı. Bütün bunlar planlanmış mıydı yoksa sadece bir tesadüf müydü hiç bilmiyordum.

Bunlara kafamı daha çok yormamak için gözlerimi yumdum ve uykuya daldım.

"Hadi Eliza. Uyan. Uyansana artık. Benden önce yatmana rağmen  hala uyanmadın!"

Gözlerimi Emy'nin bana bağırışıyla açtım.

"Sabahın köründe uyuyan kişinin kulağının dibinde bağırılır mı hiç?"