Will you be mine ( NAMGİ)

İYİ Kİ 19

BİRDE YOONGİNİN ANLATIMIYLA DİNLEYELİM...

Namjoonun yanına elimde iki kahveyle gidiyordum ama bütün vücudum titriyordu arkadaşlarm beni böyle görse dalga geçerlerdi çünkü herkese soğuk olan ben namjoona gelince bütün kelimelerim tükeniyordu.

Namjoonu geçen seneden beri tanıyordum onu

 ilk voleybol izlemeye gidince görmüştüm çok iyi oynuyordu ve herşeyiyle beni kendine hayran bırakmıştı ama ben bir türlü yanına gidemiyordum çünkü hiç bir bahanem yoktu daha yöneliminide bilmiyordum ama belli ediyordu kendini heryerde giydiği etekleri olsun herkese güler yüzlü olması işte ona hayranlığım en sonunda kendini aşık ettirmişti bana.

Bu dönem elime bir şans geçmişti sonunda yine onu izlerken farketmeden kolyesini düşürmüştü ve uzun uğraşlar sonrası telefon numarasını bulmuştum ama bu seferde bende o güven yoktu sonradan bir cesaretle ona yazmıştım ilk başta çok konuşmasada benimle artık yakınlaştığımızı hissediyordum o gün yanıma basketbol sahasına gelince ve etekle herkes ona bakmıştı ona belli etmeden dışarıya çıkartmıştı ama o beni yanlış anlamıştı onu daha fazla üzmemek adına bir cafeye gitmiştik gerçekten onunla yaşadığımı istemiştim o gün çok eğlenmiştik bana iki gün boyunca bolca teşekkür etmişti iyiki ona aşık olmuştum.

Bugünde sıkıntıdan ona yazmıştım ve kütüphanede ders çalıştığını söylemişti yanınada beni çağırmıştı ve bütün mutluluğumla onun yanına gidiyordum kütüphanenin kapısından içeriye girince etrafta gözlerim onu aramıştı bana karşıdan el sallayınca kendimi toparlayıp yanına doğru gitmiştim elimdeki kahvelerin birisini onun önüne koyup sandalyeye oturmuştum oda utanarak " selam hoş geldin"  " hoşbuldum  nasıl gidiyor ödevin"  " gitmiyor ya şurada takılı kaldım çok zor bu çeviri işleri"  "çok anlamıyorum ama bakayım istersen"  "zahmet olmasın gerçekten arkadaşıma sorarım" " ne zahmeti canım "  ayağa kalkıp sandalyemi de alarak yanına geçmiştim yanında durmak bile benim için çok başka bir duyguydu önündeki bilgisayarı alıp ekrana bakmaya başladım işletme okuyordum ama son senem olduğu için bu konuyu daha önce görmüştüm sanki kolayca yapmaya başlamıştım kafamı diğer tarafa çevirince namjoonun bana baktığını gördüm bende ona bakıyorken uyumumuz gerçekten çok iyiydi yanımda ufak kalması, beyaz tenimin yanında esmer teni daha herşeyi beni kendine hayran bırakıyordu, bakışmamızı namjoon bölmüştü  yüzü ve kulağı kıpkırmızı olmuştu utandımı o yoksa geçen yarım saati ödev yapıp birbirimize bakmayla geçmişti ama ikimizde birtürlü karşılık veremiyorduk sürekli gözlerimizi kaçırıyorduk sonunda ödevini tamamlayıp bilgisayarı namjoonun önüne bırakmıştım " yoongishii hani anlamıyordum resmen hayatımı kurtardım teşekkür ederim" diyip o heyecanla boynuma atlamıştı bende ellerimi nereye koyacağımı bilemememiştim sonra hızlıca benden ayrılmıştı ama yine kızardı bu ya " aa özür dilerim bian mutluluktan ne yapacağımı bilemedim rahatsız etmedim demi seni" " hayır özür dileme rahatsız olmadım bildiğim kadar yaptım birşeyler sadece" "ama gerçekten minnettarım sana o yüzden şurda bir market var istersen ordan birşeyler alıp bir yerlerde yiyebiliriz ve işin yoksa tabi"  " olur işim yok zaten sen eşyalarını topla o zaman çıkalım sonrada" işte benden mutlusu yoktu sadece namjoonla azcık daha vakit geçirip mezun olamadan önce ona aşkımı söylemek istiyordum, onunla olup sonsuza kadar mutlu olmak istiyordum sadece.

KENDİ YAZDIĞIM DÜZ YAZIYA HAYRAN OLDUM RESMEN YA

OLDU BUNLAR YA 

KAOS YAZMAK İSTİYORUM AMA BAKALIM OLURSA