Mitake~ Bana ait

4. Bölüm: geçmiş zamanlardan...

Takemichi odasına gidip kapıyı kapatır. Kilitlemek için etrafa biraz bakar ve masanın üstünde kapının koluna uyan bir kilit görür. Kilidi alıp kapıyı iyice kilitler. Sonra boş bir zihinle kendisine ait olduğunu düşündüğü yatağa atlar. Michi kolları iki tarafa açılmış bir şekilde sırt üstü uzanmış tavandaki güneş figürlerine bakıyordu. Garip bi duruma sürüklenmişti. Ama bunlar ilk ne zaman başlamıştı...

Takemichi on yıl kadar önce 14 yaşında iken okulundaki 'normal' diye sınıflandırılan öğrencilerden biriydi. Ailesi o kadar zengin ve varlıklı değildi ama kendilerince bir miktar artanları vardı. Bir yaz günü 26 Haziranda takemichi annesiyle birlikte küçük salonlarında oturmuş kendi dünyalarına dalmışlardı. Takemichi 10. sınıf için hazılık çalışmalarından konulara bakıyor ve annesi de kendi yazdığı bir romanın devamını getiriyordu. Bunlar kendi hallerinde bazı şeylerle uğraşırken bi anda kapı çalmaya başladı. Takemichi annesi rica ettiği için kapıyı açmaya gitmişti. Kapıyı açtığı anda önüne başından kan akan bir baba çıkmıştı. Elinde garip, koyu bej rengi bir zarf tutuyordu. Adam çocuğunu bi kenara itti ve hemen kapıyı kapatıp kilitledi.

Salondan hemen Bayan Hanagaki geldi ve eşine neler olduğunu sordu. Ve işte o zaman her şey açıklığa kavuşmuştu. Söylendiği gibi pek varlıklı değillerdi ama hangi fabrika düşük seviye deneyimsiz bir adama aylık olarak 20 bin veriridi ki?
Bay Hanagaki yıllardır bir mafyanın sürekli aynı yerde kirli işler çevirdiği bir mekanın arkasını temizlemek için kullanılmıştı. Ve bi gün birisi gelip orayı kapattırmış ve çalışanlar da bunun sorumlusunun Bay Hanagaki olduğunu düşündükleri için onu köşeye sıkıştırıp dövmüşlerdi..

Adam bu olanları ailesine anlatırken elindeki zarfla uğraşıyordu. Eşi ve oğlu ona belli belirsiz bakıyordu. Bayan Hanagaki hastalığı yüzünden kalbi sıkışmış ve belli etmese de yüzü solmuş, nefes almakta zorluk çekiyordu.
Adam sadece yere bakarak elindeki zarfı takemichiye uzattı. Ve sonra oğlunun zarfı açmasına fırsat vermeden,

Bay H: Seni okuldan aldırdım. Artık okula gitmiceksin. Artık yeni arkadaşlar edinebileceğin bir yere gideceksin. Bu belge de tapu gibi birşey...

Takemichi: N-ne demek okuldan aldırdım!? Derslerim, notlarıma ne olacak!? Çalışırsam her şey düzelecektir! Ne yaptığını sanıyosun SEN!?

Bay H: KAPA ÇENENİVE ŞU ZARFI OKU!

Takemichi bu adamın verdiği zarfı açar ve imzalar olan bu kağıdı okumaya başlar.

Takemichi:
Sn. En değerli ayakçımız. Bugün olanlardan ötürü imzaladığımız anlaşmayı devreye sokuyorum.

Anlaşmanın 6. Maddesi:
Eğer ihanet ve benzeri durumlarla karşılaşılırsa, eşyaya haciz veya istenilen koşulları zorunlu uygulama, yani aileyi esir alma durumu olur. Eğer ki ailede işe yarar birileri olursa o kişi satılacaktır. Eğer bu kişi ebeveyn ve reşit değilse velayeti aileden alınır ve istenilen şartlar gerçekleşir. Bu kişi okula giden bir öğrenci ise okuldan alınır ve velayetiyle birlikte bize teslim edilir. Eğer ki bu koşul uygulanmaz ise de çin işkencesiyle aile soy ağacından silinir.

Takemichi: B-bu ne demek şimdi!?

Bay H: Oğlum, çok özür dilerim. Sadece biraz dayan ve ben işleri düzeltince tekrar bizim yanımıza gel.

.

.

.

O günden sonra takemichi okula gitmemişti. Ve annesinin beyninde tümör olduğu ortaya çıkınca annesi hastaneye kaldırılmıştı. Sonrada ek olarak babası michiyi o adamlara teslim etmiş ve birdaha çevrede görülmemişti. Adam daha eşini hastanedeyken bile ziyaret etmemişti.
Oğlunu, ona kötü amaçlarla bakan insanlara vermişti ve sonraki günde ortalıktan kaybolmuştu. O adamlar takemichiyi bir bara satmışlardı. Takemichi o barda bazı arkadaşlar edinmişti. Oradaki insanlar, görevliler annesini ziyaret etmesi için michiye yardımcı olmuşlardı. Ne kadar kötü bir yer olsa da orada kendini anlıyan insanlar vardı. En azından insanlar vardı...

.

.

.

???: Merhaba, sakıncası yoksa içeri girebilir miyim?

Takemichi: Ah, tabi özür dilerim kapıyı kilitlediğim için
*Kapıyı açar*

Kakucho: Sorun değil sonuçta burası sizin odanız değil mi?

Takemichi: A- şey sanırım efendim.

Kakucho: Kakucho

Takemichi: ?

Kakucho: Ben kakucho bana adımla seslenebilirsin.

Takemichi: Kakucho mu!?

Kakucho: Evet, Kakucho Hitto

Takemichi: Yaz kampında ki 7. Sınıf öğrencisi şu lider çocuk!

Kakucho: Evet de sen nerden biliyorsun?

Takemichi: Ben seni hatırlıyorum. Aynı Tokyo ortaokuluna gittik biz..!

Kakucho: Aa iyimiş lan!

Takemichi: Size bazı şeyler sormam lazım okulla alakalı..

Kakucho: Tamam sonra konuşuruz. Al bunları, patron verdi. Bu gün bunlarla uyuyacaksın. Tamam mı?

Takemichi: Evet, iyi geceler kaku-chan.

Kakucho: İyi geceler, şey ...?

Takemichi: Takemichi.

Kakucho: İyi geceler Take-kun.

Takemichi el sallayıp kapıyı  kapatır. O 'patron' michiye normal siyah bir kısa kol birde siyah bir eşofman altı vermiştir. Takemichi de sonra saat geç olduğu için yatağa uzanır ve şu zamandan sonra kalacağı bu yerde kendisine için şans diler. Ve kendini geniş yatağın boşluğuna bırakaır.

.

.

.

Evet bu bölüm bu kadardı. Herkese iyi bayramlar. Bir sonraki bölüm ve kitaplarda görüşürüz cnlar.

|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
√
√