Evet bir haftadır ortalarda yoktum. Dedigim gibi hazirliklar bitmek bilmedi.Su veda partileri,karne gunu amman ne sıkıcı...
Hele şükür gidecegimiz gun geldi. Otobüs biletleri alindi.18 saatlik yol icin yiyecekler hazirlandi.Simdi de o yolu gitmesi kaldi.İcimde azicik korku var aslinda.Ankara dan Kars a kadar acaba onumuze neler cikacak.Eskiya da cikabilir,jandarma da. Aslinda korkmamin nedeni ailemle beraber degilde teyzem ve enistemle gitmem beni urkutuyor.Simdi annem veya babam olsa onlara sarilip yatabilirim.Bu teyzem kocasindan ayri kalamaz beni nereye firlatir bilmiyorum.Evet galiba ailemle vedalasma vaktim geldi.Onlardan bir sure uzak kalmak bana iyi gelicektir.Stres yok baski yok..En iyi dostum kardesim dedigim kuzenimi ozleyecegim icin biraz uzuldum ama ondan ayri kalmak iyi gelir umarim.Kardesim dayak yemekten kurtuldu,babam para vermekten ama ben anneme yardim etmekten kurtuldugum icin seviniyorum.Annem beni o kadar tembihledi ki giderken ananenin evini iyi temizle ananeni banyo yaptir.Sanki ben bunlari bilmiyorum veya yapmayacak bir kizim. Evet uzun yolculuk hic yapmamisimdir ve bu ilk yolculugum. Otobüse bindim ve cantamdan hemen dua kitabimi actim yazan tum dualari okudum.Abdestim olsa kafayi kapatip hatim yapicam ya o derece korkuyorum.Sonucta 18 saat yol yani :)
Vee Yolculuk Başlasın
Tam bir saat gözümü saatten alamadim.Zaman gecmek bilmiyor. Acmışlar otobuste Recep İvedik i sanki bana cok komik. Gulmekten cama firlayacaktim.Koymuslar oraya okuzu insanlari guldursun.Ayni filmi on defadan da fazla izlemek insani guldurecegine aglatiyor ya.Mola yerine gelsek de hava alsam die dua ediyorum.Etrafima bakiyim dedim azcik yakisikli oglan varsa bakisiriz belki diye ama nerde bende o sans. Hangi yakisikli cocuk giderki Kars a :(
Anca benim gibi memleket sevdalilari gider.Hele şükür mola yerine geldik ve Yozgat tın dinlenme tesislerinden birine oturduk karnımızı doyuruyoruz. Aradan bir beş saat gecti ve gece oldu tabi. Teyzem kocasini aldi yanina yatiyor benide bir tane emicenin yanina attilar. Ben korkudan yatamadim sabaha kadar gozum acik gittim.Hatta bir ara onumuzde ki koltukta oturan kiz arkasini dondugunde benim gozleri gordu korkudan bir daha arkasini donememisti.Bu yolculukta bir tek deniz goremedim diye uzuluyorum.Sabah olmasina yakin ben ilk defa gunesin dogusunu seyretmistim.Yolculugun sonuna geldik...Teyzem beni dayimin yanina birakti.Dayimla tam uc saat koy arabasi bekledik.Beklerken dayimin islerini halleddik ve bende biraz oralari gezmis oldum.Koy arabasi bizim okul servisleri gibiydi.Sasirmistim oyle olmasina.Hatta market servisleri diyebilirim derece kucuktu.Neyse ki koye gittik ve ilk gittigimde dayimin atina binerek azcik koyu dolastim ve sonradan ananemin yanina gectim.O kadar seker bir ananem vardi ki cok sevmistim onu.Sonra komsularinin kizi beni karsiladi. Hepsi cok sicaklardi bana karsi.Ananem yemek hazirlarken ben icerde oturuyodum ve eve kedi girdi. Bende sokak kedisi zannettim ve kovaliyorum kediyi gitmiyor.Nasil sinir oldum meger ev kedisiymis.İlk basta tiksindim ama yemek yerken ananemi kirmamak icin bir sey diyemedim.Tabi sanssiz bir insan oldugum icin yedigim yemekten sinek cikmasin mi dayimda burasi koy her sey cikabilir dedi ve ben hicbir sey yapamadim ve o yemegi yedim. Belki bana nasil miden varmis diyceksiniz ama ben o insanlari kiramazdim. Cunku dogal yasama cok duskunumdur.Yemekten sonra ben uyuya kalmisim tabi o yorgunluga kim uyumazki ? Ben ogleden sabaha kadar uyumusum.Bir ara ananem beni aksam yemegine kaldirmis bi o ara uyanip geri yatmisim.
