Ar.
Kirpiklerine dağılan o yaşlar.
Buzdan adam.
Zaman yanıyor, biz kaynıyoruz aradan.
Sığınak diye beni bilir miydi?
Bakışları haykırıyordu git diye.
Kimsin sen artık?
O adamı ben yarattım.
Kıra döke, aşkımla.
Yok etti sığınak.
Öldüren bir alçak.
Ş A R K I yıldız tilbe - gittin (neredesin) mabel matiz - müphem deli kan - melike şahin the walters - ı love you so
yeni bölümle selaaammm
nasılsınııııızz,
yüreğim sizinle❤️🩹
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Güven zor kazanılıp zor kaybedilirdi.
Bu cümleyi duyduğumda inanmamış, her seferinde gülerek cevaplamıştım. Kolay kaybedilir diye alay geçmiş, bir şekilde yaşanmışlıkları hiçe sayardım. Oysa gerçekten zor kaybedilirmiş.
Bunu anlamak zorunda kaldığımda hayatın her pençesi üzerimde beni tırmalıyordu.
Dudakların inkâr eder, yüreğin ettiğini sanırdı. Oysa bir insana güvendiysen o sana ne yaparsa yapsın hayatından çıktıktan hemen sonra güvenini yitirir sanırsın ama öyle olmaz. Ona hâlâ bağımlı kalırsın, güvenin onda yeşerir.
Kaldırım taşlarının soğuğu tenime işlemedi.
Kalbim ise buzdan bir kor olmuştu.
Onun gözlerine bakmayı sürdüğümde yaşlı gözlerime nasıl baktığını çözemiyordum. Bir anne çocuğuna nasıl bakıyorsa şu an bana öyle bakıyordu. Hemen yanı ucuma kaldırım taşına oturduğunda birisine sarılıp ağlama hissimi bu adam doldurup taşırıyordu. "Sincap?" dediğinde sessiz kalıyordum, bana taktığı lakabı bile sorgulamıyordum.
"Yalnız ağlıyorsun." dediğinde kafamı salladım ve parmaklarımla gözlerimi silmeye çalıştım. Silmeye çalıştıkça daha çok ağlıyor, içimde ki duygular daha da karışmaya başlıyordu. "Sincaplar yalnız kalmayı sever." dediğinde bana sürekli bu lakabı söylemesi içimi hoş etmişti.
