ვამპირის საკუთრება🔞

თავი. 7

გოგონა და ბიჭი ჩახუტებულები იყვნენ. პირველი ფელიქსმა გამოიღვიძა და ადგა, შხაპი მიიღო, ჩაიცვა და დაბლა ჩავიდა.
-საუზმეზე რაიმე ძალიან გემრიელი მოამზადე!
-გასაგებია.
ცოტა ხანში ანამაც გაიღვიძა, საშინელი ტკივილის გრძნობით. ადგომა უჭირდა მაგრამ,ადგა. სააბაზანოში შევარდა, კინაღამ წაიქცა მაგრამ, თავი ხელში აიყვანა.
შხაპი მიიღო და თავისი ტანსაცმელი უნდა ჩაეცვა მაგრამ მაისური დახეული იყო. ფელიქსის მიერ 😏
უცბად ფელიქსმა კარები შემოხსნა.
-ანა, წამოდი ისაუზმე.
ანა კი პირსახოცშემოხვეული იყო.
-გადი! არ შევჭამ არაფერს!
-მომისმინე, მოახლე ტანსაცმელს მოგიტანს და ის ჩაიცვი, შემდეგ დაბლა ჩამოდი და ყველაფერი გავარკვიოთ.
-კარგი, ჯანდაბას! მალე!
მოახლემ მიუტანა ტანსაცმელი
მაისური და შარვალი. სწორედ ისეთი როგორსაც ანა ატარებდა.
ანამაც ჩაიცვა, მოწესრიგდა და დაბლა ჩავიდა.
-მოდი, დაჯექი.
-არ მოვალ! გამიშვი!
-ახლა ნუ მაბრაზებ!დამიჯერე რასაც გეუბნები!
გოგონაც დაემორჩილა, როგორც კი დაჯდა მაშინვე, ტკივილის გავლა იგრძნო სხეულში. ეს რათქმაუნდა გუშინდელი ღამის ბრალი იყო.
-გამიშვი!
-მომისმინე! დროა გითხრა!
-მითხრა რა!?
-მოისმიმე და გაიგებ.
-შენ ჩემი რჩეული ხარ, მე შენ მიყვარხარ. შენ გგონია რომ რჩეულად ყოფნა უბრალო რამეა?! ეს ასე არ არის ნუ ეს ჩვეულებრივ ადამიანებში მაგრამ არა ჩემნაირებში! შენ არ ხარ ერთადერთი რჩეული რათქმაუნდა მაგრამ, არის რჩეული რომელსაც შენც იცნობ.
-არ მაინტერესებს!მე შენ მეზიზღები და მინდა რომ გამიშვა!
ამაზე ძალიან გაბრაზდა ფელიქსი ხელში წვდა და ოთახში შეაგდო, ოთახი კი ჩაკეტა.
უცბად ანას ტელეფონზე ხმა გაისმა.
მისი ტელეფონი ფელიქსს ჰქონდა ამიტომ მისი ტელეფონი მან გახსნა.
მესიჯი იყო ანასგან
-ჰეი, როგორ ხარ ანა. მალე გაემზადე და სკოლაში წავიდეთ.
ფელიქსს არაფერი უპასუხია.
ამის შემდეგ თაეს დაურეკა.
-რა გინდა?
-ანა ჩემია უკვე, დროა შენც მოქმედებაზე გადახვიდე, ლიზა მარტოა და არ გაგიჭირდება
-ვიშ, ესე მალე იმოქმედე? სხვათაშორის ძალიან დაუმორჩილებელი და ჯოუტია, უმკლავდები?
-კი, ვცდილობ. მაგრამ სხვა გზა არც ერთს არ აქვთ.
-ხო.
ამის მერე გათიშეს. უცბად ფელიქსმა ანას ხმა გაიგო. კარებთან მივიდა და გაიგონა.
-გამომიშვი! ჩემი მშობლები დაგსჯიან! დაგერხევა მაგრად!!!
-მშობლები?! ღადაობ?! მაგით ვერ შემაშინებ! ისინი ვერ გიშველიან!
-ამაზე ანას თვალები აუცრემლიანდა, ოთახის კუთხეში დაჯდა და თავი ხელებში ჩარგო.
ფელიქსი კი წავიდა. იგი სკოლაში მიმსვლელი აღარ იყო, უბრალოდ თავის ხროვის სანახავად მიდიოდა.