Sokak oyunları

3

Etraftaki yoğun sigara dumanı ve alkol kokusu direktmen burnuma dolmuştu. İnsanların arasından zorlukla ilerlemeye çalıştım taki biri kolumdan hızla çekip beni kurtarana kadar.
Seda-"Nerede kaldın ya?", Bu Seda benim iş arkadaşım.

  Soluklanarak sert bir bakış attım.
-"Trafik vardı ne yapıyım?", Seda göz devirdi ve tezgaha yaslanarak Emre'yi izlemeye pardon kesmeye başladı. Ne kadar itiraf etmese de Emre'ye çocukluğundan beri aşıktı ama onu kaybetme duygusu olduğu için itiraf edemiyordu.

  Emre'ye bakışlarımı çevirdiğimde her zamanki flörtöz tavrı ile kızların içeceklerini hazırlarken onlarla konuşuyordu. Göz devirmeden edemedim ve merdivenlerden çıkarken "patron odasında mı?", Diye bağırdım Seda'ya. Seda sonunda Emreden gözünü alabilmişti ve onaylar bir şekilde kafasını sallayıp işine döndü.

  Patornun odasına geldiğimde derin bir nefes aldım ve tıklatarak içeri girdim. İçeride her zaman ki koltuğuna oturmuş kel kafasını komple kaplayan dövmeleri, koca göbeğini zar zor toplayan üstten 3 düğme açıkta bırakılmış gömleği, elinde sigarası ile patron doğrudan bana bakıyordu. Sert bakışları her zamanki gibi yerini alırken sigarasından derince bir nefes çekti içine.
-"Geç kaldın", bu bir sorgu sorusu değil, iğnelemeydi.

  Sıkıntılı bir nefes aldım ve kapıyı kapatıp önünde durdum.
-"Trafik vardı"
  Tek kaşı havalanırken hâlâ sert tavrımı koruyordum.
-"Trafik vardı?"
  Onaylar şekilde kafamı salladım.
Öfkeyle yerinden kalktı ve bana doğru parmağını kaldırıp dibime kadar girdi.
-"Ne diyosun lan sen! Hayırdır sen kendini ne sanıyorsun!? Sen benim çalışanımsım bir nevi kölemsin! Kendine gel kovdurtma kendini!"
  Tamam sakin olamıycaktım. Birden kahkaha atmaya başladığımda şaşkınlıkla bana baktı. Evet sevmediğim bir huyum daha, sinirlenince gülmem.
-"Manyak mısın be ne gülüyosun"
  Bir anda gülmeyi bıraktım ve bu sefer ben üstüne doğru yürümeye başladım. Etrafta birden ölüm sessizliği oluşmuştu.

  İfadesiz bir şekilde bana kaldırdığı parmağını tuttuğumda kaşlarını çatarak "napıyon lan!", Tekrar bağırmasına izin vermeden hızla parmağını kırdığımda acıyla inledi.
-"Ulan senin ecdadını sikerim oruspu! Bekle kızım yaşatmıycam seni! Bu hayatı sana dar edicem! Sürtük!"

  Önümde çökmüş elini tutarken hızla ensesinden tutup kendime yaklaştırdım suratını.
Korkutucu bir tını ile "Bir daha sakın bana küfür etme", diyerek ve kelimelerin üzerine bastırarak fısıldadım.
Yutkunarak benden uzaklaşmaya çalışsada hızla tekmeyi karnına geçirdim. Tamam belki normalde bu kadar üstüne gelmezdim ama bu adamın yaptıklarının yanında hiçdi bile.

  Sırf çalışan temizlikçi bir kız onunla birlikte olmadı diye kovmuştu. Ayrıca kız 17 yaşında idi, nasıl işe alındı bende bilmiyorum ama bu adamın başının altından çıktığına eminim. Kız 3 farklı işte çalışıp kardeşlerine bakıyordu ve okuluna bile gidemiyordu. Bunları hatırladıkça sinirlerine hakim olamamaya başlıyordum gene.

-"Eğer beni bırakmazsan adamlarım seni bulur", bunu korktuğu için söylediği çok belliydi ama umrumda bile değildi.
-"bil bakalım bu kimin umrunda değil" sırıtarak söylediğim bu cümleyle yerden kalkmaya çalıştı.

  Kafasını kendime çekerek hızla dizimi geçirdiğimde büyük bir küfür savurarak burnunu tuttu ve yere kapaklandı. O sırada ben hemen gittim ve kapıyı kilitledim. Tamam işimden olucaktım ama yenisini bulurdum.

  Kemerini belinden çıkardığımda şaşkınlıkla bana baktı, sanırım yanlış anlamıştı.
-"Hiç öyle bakma birazdan beni bırak diye yalvarıcaksın"
  Ellerini kemerle bağladığımda ne yaptığımı yeni çakmıştı.
-"Hey bırak beni tamam ne kadar istersen veririm, lütfen bırak beni"
  Dudaklarımı 'bilmem' anlamında büzerek yüzüne doğru yaklaştım.
-"Hmm şimdi karakterin kadar desem fakir kalırım, tüm servetin desem hıncımı alamam."
  Yerimden doğruldum ve çekmeceleri karıştırmaya başladım.
-"O yüzden patroncuk bu yöntemi seçiyorum", diyip vücudumu çevirmeden sadece başımı hafifçe ona çevirip tehlikeli bir şekilde güldüm.