သာယာသော နံနက်ခင်းရဲ့ နေရောင်ခြည်ဟာ
ပိုတောက်ပနေလျက် ။
တစ်ချက် တစ်ချက် တိုက်ခတ် သွားတဲ့ လေပြည်နုလေးက
နှလုံးသားထဲထိ စိမ့်ဝင် သွားသည် ။
အပြုစု အယုယ ကောင်းတဲ့ ဥယာဉ်မှူးကြောင့်
ပန်းတစ်ပွင့် ဟာလက်ဆတ်စွာရှင်သန်နေခဲ့ပြီ...။
“ jimin..!! "
“ အာ့! "
သူငယ်ချင်းများ အုပ်စုလိုက်သည် သူ့တို့
ထိုင်နေသော နေရာသို့ ပြေးလာကာ အဲ့ထဲမှ van သည် သူ့လက်မောင်းနှစ်ဖက်အားညစ်ကာ ဝမ်းသာအားရနှုတ်ဆက်သည်။
van ကိုင်လိုက်သော နေရာသည် ဒဏ်ရာက မကျက်သေးတာမို့ ရင်ထဲထိစိမ့်အောင် နာသွားသည်မှာ အော်လိုက်မိသည်အထိပင် ။
“ အိုး ဆောရီး ငါ မသိလို့ပါ...အရမ်းနာသွားလား... jimin..."
Jeon သည် ကောင်လေးအော်လိုက်တော့ စိတ်ပူသွားကာ
ထို van ဆိုသော ကောင်လေးအား မျက်ထောင့်နီကြီးနဲ့ကြည့်လိုက်သည် ။
“ van ကွာ jimin ကနေမကောင်းသေးပါဘူးဆို နည်းနည်းပါးပါးဆင်ခြင်မှပေါ့..."
“ ရပါတယ် ငါဘာမှမဖြစ်ပါဘူး..ထိုင်ကြလေ.. မတ်တပ်ကြီးတွေနဲ့...."
“ jimin သက်သာရဲ့လား..."
“ အင်း သက်သာပါပြီ...."
“ ငါတို့မှာ စိတ်ပူလိုက်ရတာ..."
“ ဟုတ်ပ့...ကျောင်းကို ဘာလို့ချက်ချင်းကြီးလာတာလဲ နားနားနေနေ နေဦးမှပေါ့...."
“ မနေချင်ပါဘူး..."
ကောင်လေး နဲ့ သူ့ သူငယ်ချင်းတွေစကားပြောနေတော့
သူ့နဲ့ Taehyung လဲ ကိစ္စတစ်ချို့ကို တိုင်ပင်နေကြသည် ။
“ ငါ ဘားမှမဖြစ်ပါဘူး van ရာ..."
“ ဘားမှ မဖြစ်လို့တာ တော်သေးတယ်... jimin ရာ"
“ hyung...."
“ဟို ဟာ ho-seok hyung မို့လား..."
Taehyung သည်သူနဲ့စကားပြောနေရာမှ ho-seok hyung
လို့ခေါ်လိုက်သောကြောင့် jung kook ပင်ပြာပြာသလဲလဲ
ကြည့်လိုက်မိသည် ။
“ အာ.. hyung.."
hyung သည် ပြုံးပြကာ သူတို့ဘက်ကိုလျှောက်လာတော့
Taehyung သည်ထသွားကာ hyung ဘေးနားမှ ပြန်ကပ်လျှောက်လာ၍ ပွစိပွစိနဲ့ လဲပြော နေသေးသည် ။
YOU ARE READING
𝕋𝕦𝕝𝕚𝕡𝕤 🌷
Fanfictionလှလှပပရှင်သန်ဖို့ ကျွန်တော့်မှာ အခွင့်အရေး မရှိဘူး ထင်တယ် အကို...💛။
