Yaz dansçı olmak isteyen genç bir kızdır. Hayatı boyunca hep kendini aramıştır. Gerçek Yaz'ı. Bir şirketin seçmelerine katılır ve hayatı tamamen değişir. Sizce hayal ettiği kadar yükseklere çıkabilecek midir?
------
Menajerim "Korkmana veya gerilmen...
~▪︎○●○▪︎~ Merhaba! Ben Cümlelerin Kraliçesi! Oy vermeyi, yorum yapmayı ve sıradaki bölümü okumayı unutmayın lütfen!! ☺️ Okuyan herkesi çokça öpüp başlıyorum.
Bugünün parçası: Aerosmith - Dreams On
( Yukarıdan veya müzikçalardan açabilirsiniz...)
İyi okumalar...
-----------------
Hayallerinin peşinden koşan kızlara... :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*Kendimi bir tek dans ederken Yaz'mış gibi hissediyordum.. Bir tek o zaman kar yağmıyordum...*
1.BÖLÜM:Kıştan Yaz'a Kaçmak
"Sahneye son 5 dakika!" Çalışanın sözüyle kendime geldim. Telaşla etrafta dolanıyor birşeyler yapıyordu. Makyajımı bitirmiş olan makyöz bana gülümsedi ve "Makyajınız tamamdır Yaz hanım."dedi. Bende karşılık olarak ona gülümsedim ama üstümdeki gerginlik halinden dolayı tam olarak rahatlayamıyordum. Ellerimi ovuşturdum ve ayağa kalktım. Menajerim yanıma gelince ona "Ah! Buradasın." Dedim. "Sanırım biraz gerildim..." Tek söyleyebildiğim bu olmuştu. O ise gözlerini gözlerime dikti ellerini omuzlarıma koyup bana güven vermek istercesine konuştu.
"Korkmana veya gerilmene gerek yok Yaz. Sen bir yıldızsın. Şimdi sadece bunu onlara da göstereceksin. Bu yüzden sakin ol ve batırma."
Son söylediği söz. Batırma. Sanırım içinde bulunduğum durumumu en iyi ifade eden emir cümlesiydi. Bu işi batırmamalıydım. Sanki bir geminin kaptanıydım. Ve tek yapmam gereken şey gemiyi limana tek parça halinde ulaştırmaya çalışmaktı. Dans et. Şarkı söyle. Ve gemiyi batırma. Bir robot gibi. Ancak buraya bir robot olmaya gelmemiştim değil mi? Tek istediğim hayallerimi gerçekleştirmekti. Bir robot olmak değil...
Ancak kendimi bazen çok başka bir yerde buluyordum.
"Merak etme. Batırmayacağım."Diye fısıldadım. Sahneye doğru yürümeye başladım. Perdelerin ardında kocaman bir sahne vardı. Aralık perdeden dışarı bakmaya çalıştım. Gördüğüm şey 10.000 kişiydi. Tam tamına 10.000 kişi!
