Yaz dansçı olmak isteyen genç bir kızdır. Hayatı boyunca hep kendini aramıştır. Gerçek Yaz'ı. Bir şirketin seçmelerine katılır ve hayatı tamamen değişir. Sizce hayal ettiği kadar yükseklere çıkabilecek midir?
------
Menajerim "Korkmana veya gerilmen...
Merhaba ben Cümlelerin Kraliçesi! Beşinci bölüme hoş geldiniiiz...
Yukarıdaki müziği açmayı unutmayın lütfen. [Telefondan okuyorsanız müzikçalardan da açabilirsiniz.]
Bugünün parçası: Dean Lewis - Half A Man
İyi okumalar...
-----------------------------------
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*Gördüğüm karanlık onun sayesinde korkutucu değildi. Bu karanlık ayazdı. Soğuktu. Ve ben, Yaz. Bu soğukta çiçek açabiliyordum. Yaz ayaza aitti.*
5.BÖLÜM: Yaz Ayaza Aitti
1 Hafta Sonra
Düşüncelerim bir taktravallinin üstünde gibiydi. Bazen sağa bazen sola düşüyordum. Bazen iyi bazen kötüydüm. Aslında insan olmak buydu. Sonuçta hep mutlu olamazdık değil mi?
Ancak İstanbul'dan geldiğimden beri ruh halim tamamen anormal bir seviyede ilerliyordu. Bu şehir bile artık beni mutlu edemiyordu. Geldiğimden beri sahile bile hiç uğramamıştım. Normalde hergün giderdim. Kulaklıklarımla müzik dinlerken bir yandan da denizi izlemek beni rahatlatıyordu. Eskiden.
Artık hiçbir şey beni rahatlatamazdı. Hiçbir şey beni eskiye döndüremezdi...
Belki de hayatım burada sona ermişti. Belki de artık tek yapacağım şey üniversiteye gidip hiç sevmediğim bir bölümü okuduktan sonra, evde kalmamak ve toplumun normallerine yani kısacası bana yapmamı söylediklerine uyup evlenmekti. Masa başı ama sevmediğim, bana hiç hitap etmeyen bir işte çalışıp kariyerimi o yönde ilerletmekti. İsminin ne anlama geldiğini bile anlamadığım o iş benim kariyerim olacaktı.
Her sabah herşeye lanet okuyarak kalkacak ve kendi huzursuzluğumu eşime ve çocuklarıma da yansıtacaktım. Böylece "Geleceğin Yıkıkları" derneğinin başkanlığını üstlenebilecek çocuklar büyütüp ömür boyu nefret edecekleri bir ebeveyn olabilirdim.
Üstümdeki örtüyü başıma kadar çektim. Hafif esen hava yüzünden kapalı camlarımdan sızan güneş ışığını görmek bile istemiyordum. Tüm dünyam bu odaya sığsaydı keşke. Sonsuza kadar bu örtünün altında uyuyabilseydim.
