Midori no Rindō | 緑の林道 [Hiatus]

凛 - Cold

'Cold'

လမ်းဘေးနားမှ သစ်ရွက်လေး တစ်ရွက်က ဖြတ်သွားသော ကားများ၏ အရှိန်ကြောင့် လွင့်ကာ လွင့်ကာဖြင့် ပျံတက်လာသည်။ ထိုသစ်ရွက်ကလေးမှာ လန်းဆန်း၍ ပျိုမျစ်သော နွေရာသီနှင့် မြူးကြွသွက်လက်သော မြို့က ထွက်လာမှန်း သိသာ၏။ အညိုရောင် စိုလွင်နေခဲ့ပြီး ဖုန်တစ်စလည်း မကပ်ငြိသလို ညစ်လည်း ညစ်ပတ်မနေခဲ့ပေ။

အသစ်အဆန်းအကြား ခရီးထွက်ရသည်ကို ပျော်နေပုံဖြင့် မြေပြင်ပေါ် ခေတ္တ နားလိုက်၊ ကားအမိုးပေါ် တင်ရစ်လိုက်၊ လည်ပတ်နေသော ဘီးပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်,လိုက်ဖြင့် တစ်ညလုံး ခြေဆန့်နေခဲ့သည်။

နေရောင်ခြည်ကို ပြန်လည် မြင်ရသောအခါ နယ်နမိတ် တစ်ခုပြီး တစ်ခု ကျော်လွန်လာခဲ့ပြီး ဖြစ်သည်။ ဒီကာလအတွင်းမှာ လမ်းများစွာလည်း ပြောင်းလဲသွားသလို စည်ကားသော မြို့ပြမှ တိတ်ဆိတ်သော စိမ်းလန်းမှုဆီလည်း ချဉ်းကပ်လာခဲ့သည်။

ထို့နောက် အညိုရောင်မှာလည်း အေးခဲမှုတို့ ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။

ရှည်လျားသော တောတန်းကြီးကို နာရီ အတန်ကြာ ကျော်ဖြတ်ပြီးသောအခါ သစ်ရွက်ကလေးမှာ အတန်ပင် ဖြူဖွေးနေလေပြီ။ နယ်မြေသည်လည်း တစိမ်းတရံ ဆန်ကာ ဆန်းပြားမှုတို့ ရောယှက်သော နေရာ ဖြစ်သွားခဲ့ပြီ။

ရှေ့မှာ မြင်နေရသည်က မြို့။ ရစ်သိုင်းနေသော အခိုးအငွေ့များအကြား တိတ်ဆိတ်နေသော မြို့။

သစ်ရွက်ကလေး ပါလာသော ကားက ထိုမြို့ဆီ ဦးတည်နေပါ၏။

လမ်းခွဲရှိ လမ်းညွှန်ဆိုင်းဘုတ်နား ဖြတ်သွားသောအခါ ထိုဆိုင်းဘုတ်က တစ်ယောက်ယောက် ရိုက်ချလိုက်ပုံဖြင့် တင်ရစ်နေသော နှင်းများ တအိအိ ပြိုကျသွားသည်။ ထိုအခါ မြားဘေးမှာ ရေးထိုးထားသော နာမည်တစ်ခုက ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပေါ်ပေါက်လာ၏။

"ဒယ်ဂွမ်ယောင်"

'ရှူး' ခနဲ ကားတံခါး ပိတ်သံလိုလို အကြားမှာ ဟီဆွန်း အိပ်ရာက နိုးလာသည်။ ဘတ်စ်ကားက ဂိတ်ဆုံးခါနီး၍ ထင်သည်။ ကားပေါ်မှာ သူ အပါအဝင် တစ်ယောက်စ၊ နှစ်ယောက်စသာ ရှိတော့ပြီး ရှင်းလင်းနေ၏။