T- Fizikte t zamana tekabül eder. Ayrıca tüketim olarak da t harfini ele alabilirim.
İ- İrdeleme, ilerleyiş, ilgi olarak düşünülebilir.
J- Bunu daha önce de söylemiştim.
(Herkesin j'si özgün olsun.)
Bölüm için dipnot: Tij konuştuğum dilde güneş demektir. Gününüz aydın olsun.
Evren değişikliği...
Nefret ediyordu. En fazla da güneşin doğuşundan. Karanlık, örterdi diye düşünürdü hep. Halbuki karanlık gece demekti. Gece uyku demekti. Uyku rüya demekti. Rüya bilinçaltı demekti. Bilinçaltı ise yaşantımızdı. Uykudayken yaşantımız sadece geçmişten ibaretti. Tıpkı ölüm gibi...
Ölmek uyumak mıydı?
"Ölmek uyumak mıdır?" Söylenerek iç çekti. Sonra yine kendine cevap verdi.
"Ölmek uyanmaktır." Çünkü bilirdi ki hayat denen bu dengesiz döngü sahteliklerden ibaretti. O kadar sahteydi ki zaman bile tek yönde akıyordu, dayanamıyordu. Bazen kişinin ruh ve duygu durumu zamanı kendi bakış açısına göre şekillendirse de zaman zamandı işte. Geri dönmüyordu. Giderken var olanlara çizik atıp gidiyordu. Bazen öldürerek bazen kırıştırarak... Ve daima imzasıydı bu. Çünkü o da biliyordu.
Evrende tek gerçek ve eşit olan şey ölümdür.
Ölünce uyunmaz. Ölünce uyanılır.
Düşünceleri zamana meydan okuyordu fakat zamanın etkisi düşüncelerinin durmadan değişmesiydi, farkında değildi.
Nefes aldı.
Tükeniyor, tüketiyordu. Zamanı, kendini, düşüncelerini, enerjisini, tek hayatının her gününü...
Bu ekosistemde şu sıralar yapmak istediği hiçbir şey yoktu. Gözleri bir müddet çevresinde durmadan gezindi. Bir şey yapmayı isteyip ama yapamamak ve sonunda herşeyden el etek çekmek tüm enerjisini yok ediyordu. Çıkmaz, kısır bir döngü gibi... Paradoks gibi...
Güneşin doğuşu ve batışı gibi.
Evren değişikliği...
Güneşleriniz aydınlıkla doğsun.
