Bu hikayeyi arkadaşımla gördüğümüz rüyaları birleştirerek yazıyorum. Kitaplarla hem okumak hem yazmak açısından aram yok. Eğlencesine yazıyorum umarım okuyan olur :)
Çocukluğundan beri rüyasında hep aynı yere gittiğini gören ve rüyada olduğunu her d...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
^
Ferdi Akpınar. 18 yaşında. Lise sona gidiyor^
Sağ taraftan hışırtılar geliyor. Orada biri mi var? *Korkup yavaşça uzaklaşmaya karar verdim*
*Bir dala basmam ile çıkan çıtırtı sayesinde sağımdan gelen hışırtı yaklaştı*
"Şimdi boku yemiş bulunuyoruz"
Koşmaya başladım
*havadan iki el silah sesi geldi, titreyerek 1 saniyeliğine duraksadım ve koşmaya devam ettim*
*bulduğum bir kulubeye girdim. Uzun bir süre kapının önünde beni kovalayan kişinin gelmemesini umarak durdum. Nefes nefese beklerken etrafıma bakındım. Açık bir sandık vardı. Ve bir kız ağzında hala bir lokması olan sandviçiyle bana bakıyordu. O da korkmuştu -ve acıkmıştı- Bir süre şaşkınca baktım ve gülümseyerek*
"Eee... Selam. Ben F-"
. . .
Annemin seslenmesiyle uyandım.
"Ferdii oğlum uyan. Saat geç oldu senin bir okul hayatın var unuttun mu? Bu sene sınav senen!"
Her zamanki gibi gördüğüm bu rüyadan sonra yataktan istemsizce doğruldum. Bir elimle gözümü ovdum. Biraz bakındıktan sonra kendi kendime söylendim.
"Yine mi bu lanet rüyalar. İnsanlar rüyasında kahraman olur barlara gider karı kız görür eğlenir. Ben şu saçmalıkta takıldım kaldım."
Çocukluğumdan kalma hala neden yenisini almadığımızı bilmediğim arabalı yatak örtümün köşesinden tutup üstümden kaldırdım. Terliklerimi düzensizce ayağıma geçirdikten sonra banyoya gittim. Yüzümü yıkadım vb. Saçımı da şöyle bir düzenledikten sonra ailemin yanına gittim
"Günnaydın Akpınar ailesi."
Anneme yöneldim
"Günaydın Dilay Sultan. Ne yaptık bakalım kahvaltıda. Ben kurt gibi açım ona göre"
"Sen önce saate bak uykucu prens. Kahvaltı yapmaya vaktin kaldı mı uyumaktan acaba?"
Otobüsün gelmesine 15 dakika kaldığını anlamamla odama fırlamam bir oldu. Hazırlandım. Kapımın önündeki çantamı alıp kapıya giderken annemi duymamla duraksadım.
"Nereye bir şey yemeden?"
"Anne tam olarak 8 dakika sonra otobüsüm geliyor kaçarsa okula en erken 1 saat sonra giderim ne yemeği!!"
"Annen onu da düşündü akıllım"
Annem yanıma elinde -üstünde süper kahraman resmi olan- bir kapla geldi.
"Al bunu okulda yersin"
Üstündeki resme baktım. Bu biraz utanç verici.. Ama açlıktan ölmemek için alıp çıktım.
