"Мин Тэжү хэзээ ч ухаарахгүй бололтой ахиад л эмнэлэгээс зугтсан гэж байна?" хэмээхэд Юнги түүнлүү санаа алдан харсаар"Би угаасаа л тэгэх болов уу ч гэж бодсон одоо тийм ч их анхаарлаа сулруулаад хэрэггүй байх!" Хэмээн ажлаа хийх ба сүүлийн үед өсч буй нарийн боовны газрын зах зээлийг харсаар үл ялиг жуумалзаж байв
Үнэндээ бол урьд өмнөхөөсөө өсч буй нь сайшаалтай ч зарим нэгэн зүйл сэтгэл санааг нь зовоосоор цухалдах мэдрэмж бий болгоно
Ажлаа таран шууд л гэрлүүгээ харих ба Юнги-гийн сэтгэлд цэцэг цэцгэлжээ нууцхан бодож дотроо инээмсэглэх нэгэнтэй болсон нь урьд өмнөх тэр л аймшигтай амьдралыг нь анагааж байна уу гэлтэй
Анзаараагүй тэр л гоо үзэсгэлэнг анзаарч эхэлэхэд Юнги-гээс тэс ондоо хүн мэдрэгдэж эхэлсэн анх удаа л хайр найргүй цааш нь харуулж болох байтал тиймээ Сонми-гийн төлөө түүний хар бараан ертөнцөд гэрэл асаж одоо хүртэл тасралтгүй бадамлаж байна гэдэг
—————
"Чи одоо хүртэл санаа зовсон хэвээр байгаа юм уу эсвэл миний үгэнд тийм их итгэдэггүй юм уу?" хэмээн залхсан аятай хэлэх Юнги орж ирээд л Сонми гийн амнаас Тэжүгийн нэрийг сонссондоо дургүй нь хүрч байгаа бололтой
Сонми нүдээ эргэлдүүлэн дээш босох гэтэл Юнги муухай харсаар
"Хаачих гээв? Дуулгавартай охин байна гэл үү?" Хэмээн Сонмирүү жуумалзахдаа
"Үгүй юмуу?" Хэмээн дээш босон Сонми урд гараа тулан харахад Сонми түүнлүү тасралтгүй ширтсээр
"Би таниас ялгаатай нь хүнд санаа зовж мэднэ!" Хэмээхэд Юнги муухай харсаар
"Тиймээ тийм чи мэддэг бололтой? Гэхдээ залруулга болгож би хэлээгүй биш хэлсэн итгэх үгүй чинь мэдээж чиний асуудал! Илүү дутуу цөөвөр чоно санагалзаж байхаар надад санаа зовбол ясан юмбэ?" Хэмээхэд Сонми түүнлүү сонин харсаар гацчихав удалгүй санаа алдан дээш босоход Юнги хацарнаас нь атгаж аваад ширээндээр өргөж суулган уруулыг нь үнсээд авав гэнэтийн үйлдэлд гайхсан ч мөрнөөс нь зууран үнсэлцэж эхлэх ажЮнгигийн уруул доошлон хүзүүг нь үнсэж сороход Сонми гайхширсан хэрнээ л мөрнөөс нь зууран хийх үйлдлийг нь ажих агаад удалгүй салгачихаад жуумалзан
"Ахин амнаас чинь надаас өөр хүний нэр дуугарвал энэ хүзүүг чимэглэж байвал ямар бэ? Babygirl? Аав нь энэ хүзүүг хэзээд чимэглэхдээ таатай байх болно?" Хэмээхэд Сонми түүнлүү харсаар хүзүүнд нь үлдсэн Юнгигийн шүлс үлдсэн хүзүүгээ мэдэрсээр түүнлүү харсан харцаа буулгав
"Хангалттай бид амрах ёстой гэж бодож байна?" гэсээр зангиагаа суллан оройн зоог өндөрлөж Сонми түүний чимэглэсэн хүзүүг ваарны тусгалд харчихаад аяга тавгаа хумин бодол болон зогсов
Хэтэрхий их сэтгэл хөдлөлтэйгөөсөө болоод Юнги-г түрүүлж үнсэж орхисон үхсэн ч хийхгүй үйлдлээ хийчихсэн
Одоо хүртэл өөрийгөө тэрхэн мөчид ухаан санаагаа алдчихсан гэдэгт угаас итгэлтэй болон бодохоос ч эмээх болжээ
Аяга тавгаа угааж дууссан Сонми дээш өрөөлүүгээ буюу Тэжү байсан өрөөнд орж ирэн Тэжүгийн ханаар нил дүрсгүйтэн зурсан зургийг харна саяхан л анзаарсан ханаар дагах тусам гоё зүйлс зурагдсан байгааг
Сонмигийн толгойд Юнгигийн сэтгэл татам байдал дээр Тэжүгийн сэтгэлтэй найрсаг зан байдагсан бол хэмээн бодох болжээ
Ороо засан зургуудыг нэг нэгэнгүй ширтэж хэвтэж байгаад унтаад өгсөн байв удалгүй Юнги хаалгаар нь шагайн Сонми-г олж харахдаа санаа алдан хоёр гардээрээ өргөн өрөөлүүгээ авч явахдаа үл ялиг урам хугарсан байртай орон дээрээ хэвтүүлэхэд Сонми-гийн гар учир зүггүй Юнги-гийн хүзүүгээр ороон авч дэргэдээ татан хэвтүүлэхэд Юнги гайхсан хэрнээ унжсан уруул урдуур нь орсон үсийг нь хойшлуулж аваад инээмсэглэн
"Нууцлага гоо үзэсгэлэн сэтгэл татам хэрнээ үзэсгэлэнтэй? Ийм байх лээр чинь хэний ч зүрх сэтгэлд гэрэл асахгүй байхын аргагүй шүү дээ babygirl?" Хэмээн духандээр нь удаанаар үнсэн холдохдоо энгэртээ наагаад авав
Гэтэл гэнэт цээжэндээ наасан байсан Сонми-гийн уруул Юнгигийн хүзүүндээр нойтон үнсэлт өгсөнд Юнгигийн хамаг шар үс босож орхив
Энгэрээсээ салган нүүрлүү нь эгцэлж хартал зүүдэлж байгаа бололтой уруул нь шовойгоод ирсэнд Юнги доторх сандарлаа дарах гэсэндээ улам энгэртээ нааж орхив"Жижигхэн үйлдэл чинь хүртэл ингэж надад нөөлөөлөөд байх юм бол би үнэхээр тэсэхгүй бололтой babygirl?"
———————-