Зөөлхөн уруул нүүр дүүрэн мэдэрхэд Сонми аажуухан нүдээ нээхэд Юнги түүнлүү дөлгөөхөн харцаар харсан хэвээр харж байх аж
Сонми юу юугүй нүүрээ хөнжлөөр дараад авсанд Юнги гайхшран
"Надтай нуугдаж тоголхыг хүсээ юу babygirl?" Хэмээн асуухад Сонми үйлдэл битгий хэл үг ч дугарсангүй
"Бурхан минь таньд энэ хэвийн үзэгдэл байж болох ч надад таны царайг ч харах зориг алга!" хэмээн бувтнахад Юнги хөнжлийг нь аажуухан аван гараараа тулан түүнлүү харсаар
"Бурхан минь ичиж байгаа чинь хүртэл хайр татах авяастай юм гээч? Babygirl?" Хэмээхэд Сонмигийн хоёр хацар улайсан хэвээр түүнлүү харж чадалгүй хэвтэнэ
"Хөөрхөн нүдээрээ надруу хараач дээ babygirl?" Хэмээхэд Сонмигийн гэдсэнд яах аргагүй эрвэйхээ нисэлдэж догдлоод үхэх л шахав дээрээс нь тэд хөнжил дотроо шалдан байгааг ч хэлэх үү тун яах учраа олохгүй байдалд орсон байв
Удалгүй Сонми аажуухан Юнги рүү дөхөн цагаахан хүзүүг нь удаанаар шүлсээ гүйлгэн үнсэж эхлэх нь тэр
Төвөнхийг нь үл ялиг сорон нойтон үнсэлт өгч дуусахад Юнги бүрэн дүүрэн шокийн байдалтай хоцров
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Сонми өөрийгөө хүчлэн байж дээш босон Юнгигээс зугтахдаа дан ганц урт подвалк углан гарч иржээ гал тогоонд орж ирээд бэлдэж болох идэх зүйл хайх ба өчигдөр магадгүй анхных нь байсан болоод ч тэр үү өвдөлт мэдрэгдэн өөрийгөө хүчлэн байж өглөөний цай бэлдэн зогсоно
Юнги дээрээс бууж ирэхэд Сонми түүнлүү харсангүй хоолоо хийсээр байсанд Юнги зөөлөн гэхчинь Сонмигийн бэлхүүсээр ороон мөрөндээр нь нүүрээ наахад Сонми сандарсаар эргэж харав
Дух, нүд, хацар, эрүү тэгээд уруул дараалан үнсэж явсаар хамардээр нь үнсэхэд Сонми нүдээ нээн түүнлүү харав
"Битгий надаас зугт babygirl? Чи надаас хаа ч холдохгүй?" хэмээхэд Сонми цээжинд нь нүүрээ наан
"Ядаж хэсэгхэн дасах хугацаа хэрэгтэй!"Хэмээхэд Юнги Сонмигийн гарнаас нь зөөлөн атган өвөрдээрээ суулган
"Өнөөдөр явахгүй байвал ямар бэ? Би лав чамайг явуулахийг хүсэхгүй байна?" Хэмээн харахад Сонми түүнлүү харж чадалгүй бодол болон харсаар
"Би явах ёстой!" Хэмээхэд Юнги бэлхүүсээр нь ороосон хэвээр огт босгосонгүй
"Babygirl ийн муужгай хангалттай өвдсөн гэдэгт итгэлтэй байна тэгээд чи явах гэж байна уу?" Хэмээн хэлүүрүү нь гар нь ойртох гэсэнд Сонми хавчигнан
"Ү-гүй ээ би явна!" хэмээн дээш босоход Юнги санаа алдан буцаж суулгасаар
"Зөрүүдэлсээр байх юм бол арга минь нарийсаж эхлэнэ шүү babygirl?" Хэмээн ширүүн харахад Сонми түүнлүү эгцэлж харан үл ялиг муухай харсаар
"О-йлголоо!" хэмээн түгдрэн хэлэхэд Юнгигийн санаа нь амарсан бололтой энгэртээ тэврэн авав
———————————————————————
Хамтдаа өглөөний цайгаа уун буйдандээр огтоосоо нэгнээсээ салсангүй нар харцаа буулгахад тэд оройн хоолоо хийхээр эхлээд хүнс цуглуулахаар гарав
"Babygirl ямар хоол хийх гээд?" хэмээн тэрэг дүүрэн овоолсон зүйлсийг харан хэлэхэд тэр түүнлүү эгцэлж хараад
"Хөргөгчиндөх хүнс дууссан!" хэмээхэд Юнги ахин авчирж буй зүйлсийг нь харсаар үл ялиг амандаа үглээд авав
"Тэр ч үнэхээр тоглоомчгүй том охин болсон бололтой?" Хэмээн араас нь даган явав
Гэртээ орж ирээд хүнсээ ангилж хөргөгчиндөө хийчихээд хоолоо хийхээр зүглэв нэг юм хэдэн цаг ноцолдосний эцэст ширээнд амтат хоолнууд өрөгдөн би гэдэг хүн инээмсэглэн Юнги-г дуудахаар шатаар дээш өгсөх гэтэл хонх дуугаран аль хэдийнээ Юнги ажлаа хийхээр орсо бол би хаалгаа тайлахаар явав
Энэ цагаар ирэх ёстой хүн байгаа эсэхийг бодон хаалгаа нээтэл Сүи гээд эмэгтэй юу юугүй мөрөөр минь түлхэн орж ирэхэд би гайхшраад ханахгүй араас нь ороход тэр чангаар Юнгигийн нэрийг дуудан орилох нь тэр
Галзуугийн эмнэлэгээс оргосон уу гэлтэй аашлах түүнийг үнэхээр ойлгосонгүй дээрээс Юнги бууж ирэхэд Сүи түүнлүү нэгэн цаас шидэн
"Баяр хүргье Юнги! та аав болчихсон байна" хэмээн тас тас хөхрөх түүнийг хоосон ширтсээр Юнгирүү харахад тэр Сүи лүү хоосон ширтсээр цаасыг аван харах аж....
———————————————————————
🔍Заа уучлаарай аль болох бичихийг хүсэхгүй байсан зүйлээ биччихлээ хаха айдаа амьдрал
