Evet, yine yalnızdın. Her zaman yanında olacağını söyleyen adam; şimdi sadece Tanrı'nın bileceği bir yerde, belki de annesi ile birlikte, seni izliyordu.
Sen fark etmeden gözünden akan sinsi göz yaşı, dudaklarına ulaştığında kolun ile sildin tuzlu sıvıyı.
Kardeşi ve babasından ziyade Rengoku, en çok seni bağlamıştı kendine. Belki de sen bağlanmıştın ona o kadar...
Kardeşi bile seni bu konuda teselli etmeye gelecek kadar çok bağlanmıştın o adama hem de...
Şimdi neredeydi peki? Tanrı, sana olan bu hediyesini geri almıştı. Artık tamamen yalnızdın.
Mehtabın ışığı, tek aydınlatmaydı odadaki. Ne yapacağını bilmeden odanın ortasında duruyordun. Mehtap, göz yaşlarının parıldamasına sebebiyet veriyordu.
Sen ve Rengoku, neredeyse 3 yıldır birlikteydiniz. Ve şimdi ise hayatını aydınlatan adam 4 aydır seni bu lanet yere terk etmişti.
Yavaşça odadaki gramofona yaklaştın ve plağı dikkatlice yerleştirerek bir şarkı açtın.
Bu sıradan bir şarkı değildi, bu şarkıyı neredeyse her gün Rengoku ile dinlerdiniz.
Şarkı çalmaya başladığı anda kalbine saplanan okları umursamadan yatağa uzandın. Yine, yeniden bütün geceni ona ayıracaktın.
Yavaşça gözlerini kapattın, onunla olan güzel anıların karanlığını renklendirince kapalı gözlerinden yaşlar süzüldü yavaşça.
Onu o kadar özlemiştin ki... Gözlerini hafifçe araladın, Rengoku karşısında duruyordu...
Yatakta doğrulup elini ona doğru uzattın, kalbin deli gibi atıyordu.
Rengoku'nun bir ateş parçası gibi parlayan gözleri ile buluşunca gözlerin, onun gözlerindeki tutku ateşinde kavrulduğunu hissettin.
Elin havada kalırken 4 aydır yokluğunda onu çok özlediğin sevgilinin her bir detayını bir kez daha kalbinde olan emaresinin üzerine kazıdın.
Sana gülümseyip özlemle bakan sevgilin, senin her geçen saniyeni daha da gerçekçi kılıyordu.
Onun adını fısıldadın, zira boğazın kurumuştu ve acıyordu.
Elin havada asılı kaldı, gözlerin gözlerinde...
"Rengoku..." dedin fısıldayan bir sesle. Zira kuruyan boğazın sesini puslandırıyordu.
Sana gafifçe gülümseyen adama gülümsedin gözünden akan yaşlarla. Göremiyordun onu netçe, akıyordu yaşlar aşağıya doğru yanaklarından.
"Uyu..." diye fısıldadı Rengoku. Baktın ona, hapsolmuş bur ruh misali hareketsiz duruyordu yerinde.
Elini tekrar uzattın, onun yanağına değdi elin... Bu gerçek Rengoku'n kadar gerçekti. Âni bir hareketle sarıldın Rengoku'ya tüm özleminle.
Ve o gece bir araya gelen iki ruh tâ ki birisi yorulana kadar dans ettiler. Zira onun deli olduğu düşünelecekti herkes ama önemli olan sevgilisinin ateşinde kavrulmasıydı teninin...
⊰᯽⊱┈──╌❊ - ❊╌──┈⊰᯽⊱⊰᯽⊱┈──╌❊ -
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
