Telefonu kapattıktan sonra heyecanla cebine sokuşturdu. Gözlerini Momo'dan alamıyordu. Ne işi vardı burada?
Eğilip onu izlediği küçük sütundan ayrılarak sessizce danışma köşesindeki arkadaşı Jisung'a yaklaştı. Bedenini kapalı köşede gizleyerek Momo'yu izlemeye tekrar başladığında,
"Dahyun?" dediğini duydu Jisung'un. "Ne yapıyorsun?"
"Kısa bir işim var Jisung, takma beni." dedi gözlerini Momo'dan ayırmadan.
Bu dediğine gülmüştü arkadaşı.
"Kimi izliyorsun bakim?"
"Şş-ş! Kimseyi." diyerek Jisung'u susturmaya çalıştı.
Jisung hayatı Changbin'dan de fazla uçlarda yaşan birisiydi. Kişiliği çok renkliydi, zıt kutuplar olmamalarına rağmen Dahyun ile anlaşırlardı. İnsanlarla üstün iletişim yeteneği sayesinde baya garanti bir işi vardı bu şirkette. İnsanları yönlendirmek ve bilgilendirmek onun işiydi.
"Aha, şu kadın mı? Şey değil mi lan o, senin ex Mo-"
"Kes sesini!" dedi Dahyun sinirle ona doğru. "Duyacak..!"
Jisung aniden olayı kavramış gibi kafasını salladı, zeki olması arada arkadaşlarının işine yarıyordu işte böyle.
Dahyun, çocuğun ona yaklaştığını hissetti. Geri çekilip ona da alan açarak sessizce fısıldadı.
"Neden burada?" diye sordu Jisung. İyice gözlemlemek için gözlerini açarak Momo'yu işaret etmişti. Kendisi biseksüel olup zaten çoktan sevdiği biri olsa da Momo'nun güzelliğine kayıtsız kalamıyordu gözleri.
"Bilmiyorum."
Dahyun uzun bir iç çekti. Unutmak istediği hatıralarının hafızası tarafından 4K HD şekilde tekrar gözünün önüne getirilmesi onu sersemletmişti.
Derken Momo konuştuğu kişiden uzaklaşmaya başladı. İki çift göz dikkatle onu izlerken o bunlardan habersiz koridora yöneldi. Jisung ve Dahyun da onu takip etmeye başladılar.
"Gerçekten ama," dedi Jisung eğilerek sessizce adımlarken. "Danışmayla konuşmak yerine direk önündekine soru sordu."
Buna sessiz kalmayı seçen Dahyun bir süre sonra Momo'nun adımlarının izlediği yönü görünce, "Hayır." dedi korkuyla. "Benim odanın olduğu yerden geçecek. Odama girmem lazım."
"Niye?" dedi Jisung. Dahyun yanıt vermedi. Çünkü içten içe onu görmesini istiyordu. Göz göze gelmek, duygularının gerçekten olmadığını bir kez daha anlamak için can atıyordu belki de.
"Öff, peki. Oyalıyorum ben, sen arka koridordan geç." diye konuştu Jisung sessizliği sorusuna bir yanıt alarak. Ardından bir şey demeden kendini belli edecek şekilde koridora çıktı. Kısa bir süre sonra Jisung'un Momo'nun omzunu tutarak onun ilgisini kendine çektiğini görünce Dahyun hemen arka koridora koşturmaya başladı.
Neden böyle yaptığını bilmiyordu, Momo ondan nefret ediyordu. Yüksek ihtimalle odasına bakmayacak ve her kimi arıyorsa izlediği yoldan yürümeye devam edecekti.
Yaklaşık bir dakika sonra nefes nefese odasına vardığında iş üzerinde görünmek için aceleyle masasındaki sandalyeye yöneldi. Yorgun bir şekilde gri sandalyeye otururken gözleri istemsizce odasındaki koridora bakan cama çevrilmişti. Sadece bir kez göz göze gelseler yeterdi aslında, öyle olmalıydı en azından. En son iki ay önce görüşmüşlerdi.
Momo'nun, gözleriyle görmeyi beklediği bu koridordan geçmesini beklerken yine ve yine istemsizce geçmişi düşünmeye başladı Dahyun. Kendini asla engelleyemiyordu.
