NGAYON AT KAILANMAN

CHAPTER 37 ( NGAYON AT KAILANMAN)

A Freenbecky story
Becky "Zoey Benitez"
Freen" jem alcantara"

CHAPTER 37
* NGAYON AT KAILANMAN*

Hanggang isang araw sa parke sila zoey namasayang namamasyal ay nkasulobong nila si catherine at jem na andun din para mamasyal ng bigla nilang tnawag ni catherine para kumain sa labas

Catherine: zoeyyy....(sigaw na pagtawag)
Zoey: (na.palinggon sa tumawag)
Catherine: (lumapit kay zoey) zoey tara sabay na tayung kumain sama no mga bata  andito narin nman tayo e
Zoey: ha ey uuwi na kmi kasi may nkalimutan akong gawin
Jai: mama dba sabi mo kakain na tayo gutom natin poko
Jem: oo nga gutom na din ang bata sabay ka nasa samin ngayon lng kita mkakasama ulit pleaseee

Hanggang sa pumayag na si zoey dahil sa pagsamo ng anak nito sa kanya

Habang nasa kainan ay hindi maiwasan ni zoey tumingin kay jem dahil labis parin itong nangungulila ng hindi niya na pansin na bigla nlng ulit tumulo ang mga luha nito kayat agad nman na tinanung ni jem anung nangyari

Jem: zoey anung problema eto tissue para mpunasan mo ang luha sa mga mata mo
Zoey: aw(habang nakayuko)salamat pasensya narin sa  inaasal ko ng nkaraan sobrang busy lang talaga ako
Irin: tita jem opoh sobrang busy po ( pagsangauon nito)
Jem: sabhin monsakin anung problema kasi npapansin ko sobrang lungkot ng mga mata mo at hindi maalis sa isip ko ang magalala dahil ayoko nkikita kang ganyan ka
Zoey( biglang npayigil sa sinabi ni jem) ha....kasi marami kang iniisip tska ayaw ko ng istorbohin ko pa kayo ni catherine dahil may problema lng ako
Catherine : wag kng magalala kasi gusto ka nmin tulungan

Hanggang matapos ang pagkain ay agad nadin na nagpaalam sila zoey at umuwi dahil di na kaya pang mkita ni zoey sina Catherine at jem na magkasama

JEM POV
Nasa park kami ng mkita nmin zoey at ang mga pamangkin nito na nghahanap ng stall ng pgkain kaya agad itong pinuntahan ni catherine para yayain ito na sumabay samin kumain at habang kumakain kmi ay nkita kong tumilo luha ni zoey habang pasimpleng  nasilip sakin kaya agad ko itong pinusan ang luha niya ngunit kita ko sa mga mata nito ang labis na kalungkutan kaya  hindi maalis sa isip ko si zoey habang pauwi kmi ni catherine ay siya lng ang tumtakbo sa isip ko at hindi ko mpigilan magalala ng sobra hindi ko mapigilan ang sarili kona magalala kayat ngpaalam ako kay catherinne na puntahan ito sabay npumayag nman ito kaya umalis ako agad pra punthan si zoey

Nang nasa harap na sa bahay si zoey ay may naiisip siyang pamilyar na di niya maisip kyng ano ito kaya agad itong phmunta sa loob para hanapin si zoey na saktong nkita niyang nghuhugas ng plato

Jem: zoey( sabay yakap sa likod)
Zoey: (hindi mkagalaw)

To be continued
#FreenBecky
#freenbeckyforever