En fazla kapıda bir mektup...
Ya ailenden gelir ya da sevdiğin birinde başka ne için gelebilir ki ?..
İşte o gün güneş doğmadan battı...
İşte o gün sonun başlangıcıydı...
Her şey bir mektup ile başlamıştı
Bir yazı ile...
Ama asıl konu bu değildi bu...
10. BÖLÜM : SAHTE SENERYO _______________________________________
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ne ölüm mü ? " dedim . Alera eline adını bilmediğim bir şey aldı ve dudaklarını araladı ,
" 'Son zamanlarda ölüm sayıları gittikçe arttı . Dün akşam bir adam ölü bulundu. Polisler olay yerine vardığında gözlerinin ters döndüğü ve gözlerden kanlar aktığı belirtti. Hastaneye kaldırıldığında ise adamın iç kanama geçirdiği öğrenildi . Daha önceden de bu şekilde 17 kişinin öldürüldüğü söylendi katil bulunana kadar kimsenin evden çıkması tavsiye edilmiyor ' yani bu olay " dediğinde hiç bişey anlamamıştım .
"İnsanlarda katil olabilir ama bir insanın bu kadar yapabileceğini sanmıyorum sizinde bahsettiğiniz yaratıklar aklıma geli-"
"Yani bunun canavarları yaptığını düşünüyorsun." diye devam ettirdi vexana .
"Ee... Biz ne yapalım. " dedi bir anda odette o an herkes şaşkınca odette'ya döndü .
"Ne demek ne yapalım biz kılıç ustasıyız hem-" diyemeden odette lafımı kesti ve " Bu halde ne yapabiliriz sen daha yerinden kalkamıyorsun , kılıçlarımız yok güçümüzde yok hem ben o zayıflar için kendimi tehlikeye atmam . "
Valentina bakışlarını odette'nın üstünden ayırmadan "İnsanlardan neden nefret ediyorsun." dedi.
Odette başını eğdi "Çok güçsüzler onların güçsüzlüğü midemi bulandırıyor." döküldü dudaklarından. Hâlâ anlam verememiştim sanki ölesiye nefret ediyor gibiydi...
"Sende bir za-"
"BİLİYORUM KENDİMDEN DE NEFRET EDİYORUM!" diye bağırdı . "Benim güçsüzlüğüm yüzünden babam öldü..." dediğin herkes sessizliğe boğuldu .
Zor da olsa ayağa kalktım ve o an içimde ki ses ona sarılmamı söyledi bilmiyorum ama sarılıp korumak istiyordum. Ellerimle bedenini bana yaklaştırdığım gibi sıkıca sarıldım .
"Sen gerçekten de çok güçlü bir kızsın odette," dedim . "Babana olanların onlara da olmasını istemezsin değil mi ?" Ağlamıyordu ama... İçinden ağlıyordu bu hissi çok iyi bilirim.
"Sinirli olmadığın bir günü gördüm bacak !" dediğinde tanıdığımız odetteya.
"İki dakika iyilikten anlamıyorsun ! " Geri çekildim . Valentina o an şaşkınca bize bakarken " Akıl sağlığımı sizle kaybetmem umarım." Dedi .Vexana sesli bir şekilde güldü .
