MAFYAM

Bölüm 1

İşten çıkmış taksiyle evin önüne gelmiştim taksiye ücretini ödedim ve şarkı mırıldana mırıldana apartmana girdim ve dairemizin yolunu tutum kapının önüne geldiğimde annem ve babamın kapıda bağırma sesleri geliyordu kaşlarımı çattım ama her zaman ki kavgaları diye düşündüm pek aldırış etmeden anahtarı çevirip içeri girdim evin halini görünce gözlerim büyüdü her yer her yerdeydi .

" Nasıl yaparsın sen böyle bir şeyi hani bir daha olmiyicaktı ben seni niye o gün boşamadıysam" diye bağırarak ağlıyordu annem 

" Bilmiyorum" dedi babam ama ben hiç bir şey anlamıyorum neden!!! İçeriye adımladım benim gelmemle ikisi de susup bana baktılar 

" Ne oluyor burada " dedim 

" Heh kızında geldi söyle sene yediğin naneleri" diye söylenerek ağlıyordu annem ben kaşlarımı çatım çantamı yere atıp koltukta oturan annemin yanına oturdum 

" Ne oldu anne niye ağlıyorsun?" dedim annem ağladı cevap vermedi babama döndüm

" Baba anneme ne dedin gene niye ağlıyor " diye sordum

" Ben söyleyeyim kızım babanın bir çocuğu olucak" dedi annem buna sevinmesi gerekmez mi sonuçta babamın çocuğu seninde çocuğun anne 

" Hamile misin anne? " diye sorum mutlu olarak ve devam ettim " Buna niye ağlıyosun ki babamın çocuğu seninde çocuğun oluyo" dedim 

" Benden değil ki gitmiş başka kadından peydahlamış" dedi annem yerde düşen biblolardan birini alıp babamın kafasına fırlattı ben şoktaydım 

" Defol bu evden" diye bağırdı annem

" Dinle lan bir" diye karşılık verdi babam ben şoktan çıktım bir şey demeden ayağa kalktım göz yaşlarımı sildim babamın karşısına durdum 

" Abim bile senin yüzünden gitti sen daha ne istiyorsun bizden ya yazık değil mi bu kadının göz yaşlarına , yazık değil mi bana , yazık değil mi abime YAZIK DEĞİL Mİ ? " diye bağırdım babam ama bağırmamla yüzüme yediğim tokatla yere düştüm yanağımı tutarken babam baktım 

" DEĞİL LAN DEĞİL ADAM GİBİ KONUŞ BENİMLE O ŞEREFSİZ ABİN 14 YAŞTA TERK ETMESEYDİ EVİ , ANANDA ADAM GİBİ KARILIK YAPSAYDI BANA  OLMAZDI BUNLAR BÜTÜN KABAHATİ BANA YÜKLEMEYİN "diye bağırdı babam ağlamıycaktım ayağa kalktım yerdeki çantamı aldım kapıya açıp çıktım evden benim çıkmamla bağrış sesleri yükseldi gözümdeki yaşları sildim apartmandan çıktım yaşlarımı silerek düz yolda yürüdüm nereye gidiceğimi düşünmeye başladım ama nereye gidebilirdim ki  daha okuyordum ben sadece garson olarak çalışıyordum oradan aldığım maaş vardı oda hiç bir şeye yetmezdi ki zaten. 

Telefonumu çıkardım kimi araya bilirim diye göz attım aklıma bir nehir geldi ama onuda arayıp aramam konuşunda kararsız kaldım sonuçta sevgisiyle yaşıyordu rahatsız olabilirlerdi ama nerede kalabilirdim ki başka düşüne düşüne bir parkın bankına oturdum ağlarken düşünmeye başladım.

NEYİ Mİ?

Nerede kalıcağı mı? Bundan sonra ne yapıcağımı bir daha asla o eve gitmezdim o adamın yüzünü görmek istemiyordum yaptıkları yetmişti artık biz annemle çalışıp eve para getiriyorduk o bizim paramızı karıya kıza içkiye filan harcıyordu kumarhane işletiyo gene genede parayı bizden iştiyodu ben hem okuyup hem çalışıyorum para kazanmak için adam karıya kıza yediriyo  abim zaten yoktu ben 10 yaşındayken çıkıp gitmişti  babamın yüzünden   ben abimin yüzünü bile hatırlamıyodum ki oda gittiğinde çocuktu bende çocuktum birbirimizi görsek tanımayız bile