So, this is love

Chapter 48

Zendaya

Nakanganga lang ako. Di makapaniwala sa narinig.

Did I hear it right? Or I'm just hearing things again?

Pregnant? Me?

How come?

When-------

Two months.

Exactly the same as the night when it happened.

But, it's just my first time

It's the first time did that.

So if totoo nagbunga agad?

When i bring back my composure napatingin muli ako kay doktora.

"I-is my test result correct talaga, doc? M-maybe you just mistaken it."
I said. Waiting for a miracle to happen pero to my dismay umiling siya.

"You're test is right, Ms. You're really pregnant."
She said confirming it more.

Napatulala muli ako.

I'm really is pregnant. I can't believe it.

It's not that I don't want it. This life inside me. But

Magulo pa ang nasa pagitan namin ng ama nitong dinadala ko. He didn't clear things between us up until now. Kaya di ko alam kung anong magiging reaksyon niya pag nalaman niyang buntis ako. Sa anak niya.

Oh God.

What should i do?

Paano kung hindi pa sya handang magka anak? Pano kung di niya matanggap?

Walang namang problema saking dalhin ang magiging anak naming dalawa. Like i've said I'm more than willing to bear his child dahil mahal na mahal ko siya at di ko makitang magka anak kung hindi siya.

Pero I don't know about him. I don't know If he like me to be the one who bears his child.

Nagpaalam at lumabas nalang ang doctor pero wala padin ako sa sarili.

I'm overthinking. Maraming negatibong bagay ang pumapasok sa isipan ko.

Napatingin ako bigla sa tiyan ko at dahan dahang dinala ang kamay ko rito. Unti unti ay hinaplos ko ang impas ko pang tiyan.

I still can't believe it. I still can't believe there's a life inside now in my tummy.

My child. Zephyr's child. Our child.

Di ko namalayang tumulo ang luha ko.

What I'm feeling right now is mixing together. The happiness, shock, sadness, worries and so on. Di ko alam ang dapat na maramdaman ko pero isa lang ang alam ko

Masaya ako at mahal ko na agad ang batang nasa sinapupunan ko ngayon kahit di pa ito lubusang nabubuo.

I'm going to be a mother.

Nasa ganun akong sitwasyon nang marinig kong muling bumukas ang pintuan. Agad ko itong pinunasan nang makitang si zephyr ito.

May dala dala itong supot.

Nakita ko ang gulat sa mukha nito nang makitang gising na ako. He immediately went near me. Hinawakan niya agad ang pisngi ko.

Muntik nakong mapaiyak nang maramdaman ang init ng palad niya.

"How are you feeling? Did the doctor arrive while I'm not here?"
He ask. Worried is evident in his voice and face.

Tumango lang ako habang tinititigan ang mukha niya.

Di ko mapigilan ang makaramdam ng kunting sakit ngayong nakikita ko ang mukha niyang nakangiti at masaya kanina habang magkasama sila ni harlin.

Nilunok ko ang bara sa lalamunan ko bago sumagot.