Soulmate (voltooid)

16. Sanne

Ineens worden er metalen banden om David zijn polsen en enkels gedaan en als hij zijn hoofd draait kijkt Wiske hem glimlachend aan, nogal eng. "Je werkt dus niet vrijwillig mee, dan maar de harde aanpak." Ze drukt op een knopje dat ze in haar handen krijgt gedrukt van iemand met een labjas aan die net binnen is komen wandelen en een schok gaat door David heen, hij wordt geëlektrocuteerd.
Zijn lichaam schudt alle kanten op en hij schreeuwt het uit, alsof miljoenen splinters in zijn zenuwen zitten die er proberen uit te gaan. Zijn hoofd schudt van links naar rechts en dan valt hij flauw.

Op het zelfde moment dat David flauw valt begint Sanne te gillen, haar lichaam doet zo veel pijn dat zij het ook bijna niet meer uit houd. Ze gilt nog harder, "David!" Haar ogen houd ze open, bang om David uit haar zicht te verliezen en dan hem nooit meer te zien. Het voelt alsof haar hoofd uit elkaar gaat barsten en ineens slaakt ze een afgrijselijke gil. Het raam tussen hen in barst in miljoenen stukken en scherven vliegen in het rond. De bewakers aan haar kant van het raam krijgen de volle laag en vallen op de grond. Ze waren dom om haar niet vast te maken want ze springt door het gat waar het raam zat. Dit gebeurde allemaal in een fractie van een seconde en Wiske weet niet wat er gebeurt. Als ze beseft dat vrij is zet ze het apparaat stop en pakt ze het pistool van de bewaker naast haar vast en richt op Sanne. Ze negeert het pistool en vliegt op haar af, haar handen grijpen Wiske haar keel vast en knijpen erin. Twee handen pakken haar heup vast en trekken haar van Wiske af, "laat me los!" Ze schopt en slaat om zich heen maar ze komt niet meer bij de grijze vrouw. Wiske glimlacht naar haar en draait zich om naar David, richt haar pistool op hem, Sanne gilt , "Nee!" Wiske haar grijns wordt groter, een knal volgt.

David ligt op de grond, zijn handen om
zijn buik gevouwen, er vormt zich een plasje bloed onder hem en hij kreunt. Zijn haar is vettig en staat alle kanten op, ook zijn lichte spijkerbroek is vies geworden. Zijn shirt kleurt langzaam rood en is doorweekt van het zweet en bloed.
Sanne rent naar hem toe en knielt bij hem neer, "oh David, het spijt me zo." David kijkt haar met glazige ogen aan,
het maakt niet uit
Sanne haar ogen beginnen te prikken en ze draait zich om naar Wiske, "help hem
dan!" schreeuwt ze. Wiske glimlacht naar haar maar haar ogen lachen niet mee, "ik wil onderzoeken hoe jullie band is." Sanne wordt steeds wanhopiger, "ja dus? Hij gaat dood!" Wiske loopt de ruimte uit, de bewakers gaan met haar mee en sanne legt haar hoofd op David zijn borst. "Het spijt me zo David." David pakt haar hand vast en brengt hem naar zijn mond, zijn lippen die haar huid raakt laten een tinteling achter op haar hand.
Ineens schiet haar hoofd omhoog, het boek!

Haar handen duwen David zijn handen weg en vormen zich over zijn wond, de tranen lopen over haar wangen terwijl ze naar hem kijkt. David ademt moeilijk, een rochelend geluid komt uit zijn keel en ook bij hem stromen de tranen uit zijn ooghoeken.

Sanne moet zich inhouden om niet naar hem te schreeuwen, "geef niet op!" Ze concentreert zich harder terwijl er nog meer tranen over haar gezicht stromen. Ook het zweet staat op haar voorhoofd en haar haren plakken aan haar nek en voorhoofd. Ze voelt zich vies, viezer dan ze zich ooit heeft gevoelt. Haar handen kleven van het bloed terwijl ze aan haar gevoelens voor David denkt. Ze kan hem niet verliezen, ze houdt zoveel van hem. David kreunt en ze houdt haar adem in, zijn ogen schieten open terwijl ze zich nog harder concentreert. David grijpt haar pols vast en schudt zachtjes zijn hoofd, "het is goed, ga hier weg." Sanne kijkt hem boos aan, "ik laat je niet alleen, ik hou van je." Hij kijkt haar met betraande ogen aan, "ik ook van jou."

SORRY VOOR HET LANGE WACHTEN :'( Ik hoop dat dit lange hoofdstuk het goed maakt, :*

Ook heb ik een paar hoofdstukken verwijdert en hoofdstukken verandert. Sorry als jullie hierdoor in de war raken maar het moest even anders zou het verhaal te langzaam op gang komen. :(