Kural tanımaz bir genç kadın olan Metis, sizlere adrenalin yüklü hikayesini anlatmaya geliyor! Okuduklarınızda, sıradanlığın dışına çıkmaya cesaret eden asi bir ruhla tanışacaksınız. Metis, ayrılık kararı alan ebeveynleri arasında sıkışıp kalmış, bi...
Sabahın köründe deli dürtmüş gibi uyanıp; esneyip duran ağzım, yüzümdeki yönetimi ele geçirdiğini ilan ederken evin içinde huzursuzca turlama rutinimi tekrar ettiğim bir güne daha bol küfürlü bir selam! Babam ve küçük sevimli canavar kardeşim Uzay, yaşamsal aktivitelerini sürdürürken kendisine yakışmayacak kadar masum bir şekilde hâlâ uyuyorlar. Yemezler Uzay Hanım, gözünü açar açmaz bize nasıl kök söktüreceğini ve beni olur olmadık inatçı isteklerinle nasıl deliye çevireceğini biliyorum. Yine de öyle masumsun ki seni seviyorum şapşal şey.
Evet, bu benim sıradan gibi görünen ama bir o kadar da karmaşık ailem. Annem ve babam Uzay doğduktan hemen sonra ayrıldılar. 6 yıl olmuş bile! Annem, her şeyden bağımsız bir şekilde kendine yeterek mutlu olmak istediğini söyledi ve Güney Hindistan'da Auroville adlı bir ekokomüne yerleşti. Kendine yeterek mutlu olmaya .ktr olup giderken yanında Berk denen protein tozu kutusu görünümlü sevgilisini götürmeyi de ihmal etmedi. Berk iti annemin yoga hocasıydı. Şimdi annem yogi kraliçesi olmuştur umarım!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Okula gitmek için hazırlanmam gerek ama aklımda düşünceler birbirini itip kakıyor: "Ne giysem", "Sınıfın en malı kim?", "Gökçe ve Damla geçen gün buluşurken neden bana haber vermedi?", "Sınavlara hazır mıyım?", "Babamın sevgilisi mi var?", "Uzay son zamanlarda iyice şiddet eğilimli bir çocuk oldu.", "Annem bu hafta arayacak mı?" Ooof! Her şey üst üste geliyor ve bazen nefes alamıyorum. İlacını iç Metis! Bir panik atak krizi daha geçirmek istemezsin. Her şey benimle dalga geçer gibi kafama vurup kaçıp gidiyor, tutamıyorum bile... İçimde sürekli bir çekişme var. Kim olduğumu, ne istediğimi bulma çabası içinde kayboluyorum.
Neyse ki bu karmaşık yolculukta yalnız değilim. Babam, en büyük destek kaynağım. O, .ürtük annemin yerine her zaman yanımda olur, beni dinler, sıkmadan yönlendirir ve güvenimi sarsmamak için elinden geleni yapar. Uzay ise bu dünyada babamdan sonra en çok üzerine titrediğim ama beni deli eden bir Roller Coaster. Gerçi 1 yaşına bile gelmeden annesi tarafından terk edilmiş bir çocuk için yine de elinden geldiği kadar sevimli bile sayılır.
Of anne! Senin yokluğun bizi derinden etkiliyor. İçimizde karmaşık bir duygu fırtınası yaratıyorsun. Sevgi, öfke, özlem ve kabullenme arasında gidip geliyoruz. Kimi zaman seni özlemekten içim parçalanırken, kimi zaman öfkeyle dolup taşıyorum. Bazen seni anlamaya çalışırken kendi kimliğimi de bulmaya çalışıyorum. Ama tam o esnada sana benzemekten öylesine ölesiye korkuyorum ki hemen kendimden kaçıyorum.
Babam deli gibi bağırıyor!
"Metiiiiiis, çabuk buraya gel! Bir şey oldu, hemen buraya geeel!
Ay ne oluyor acaba? Bir rahat rahat depresyona girmeyelim zaten şu evde!
"Baba, ne oldu? Ne bu telaş?"
"Bir kırışıklık fark ettim, yüzümde bir kırışıklık! Yaşlanıyor muyum ben? Of hayır, gencim ben hâlâ! Son derece gencim! Gencim değil mi? Metis, bak bakiyim şu gözümün kenarına, orada mı?"
